De eerste ontmoetingen na het Corona virus

“Jeetje, dat is een tijd geleden zeg! Sorry hoor, maar wat was je naam ook alweer? En wat leuk je weer te zien joh, hoe is het met je? Wat doe je tegenwoordig? Getrouwd? Kinderen?”. U raadt het misschien al; ik ben mij mentaal alvast een beetje aan het voorbereiden op de tijd dat we volledig verlost zijn van het Corona virus. De kans is vrij groot dat je dan dit soort standaardvragen op je af gaat krijgen. Of misschien zelf wel gaat stellen, als de spreekwoordelijke klik met je oude vrienden of je collega’s er eventjes niet direct is. Nogal saai en voorspelbaar al die bekende standaardvragen, maar om het gesprek meteen te openen met “Jeetje, wat ben jij oud geworden zeg!”, is ook voor mij een beetje teveel van het goede. Misschien voor later in het gesprek, maar ik zal mij in eerste instantie beperken tot een voorspelbare “Jeetje, dat is een tijd geleden zeg!”

En toch kijk ik uit naar de periode na het Corona virus om mijn vrienden en al dan niet vage kennissen weer eens te zien en te spreken. Niet direct om de bonte en inmiddels sterk aangedikte verhalen van vroeger weer eens op te rakelen. Wellicht dat een ander dat heel leuk vindt, maar zelf heb ik daar niet zoveel mee. Mij gaat het meer om dat unieke sfeertje dat ontstaat, als je elkaar na lange tijd weer eens ziet en spreekt. Ik ben namelijk benieuwd of we nog steeds aan een oogopslag genoeg hebben om elkaar te begrijpen. Of we nog steeds dezelfde humor hebben, of we elkaar daarin nog steeds feilloos weten aan te vullen. Bent u daar ook zo nieuwsgierig naar? Dat unieke sfeertje vind ik altijd het allerleukste aan zulke lang uitgestelde ontmoetingen.

Guus Meeuwis zong er al over; “Vandaag zie ik mijn vrienden van vroeger, gewoon om te zien of er ergens iets zit”. Ik denk dat ik het antwoord al weet. Want ga er maar vanuit dat ik de dezelfde klik met mijn vrienden zal hebben als vroeger. Na zulke ontmoetingen kan ik Guus Meeuwis alleen maar gelijk geven; “De mannen van toen veranderen nooit”. De vrouwen ook niet trouwens.

Ik heb dus zin in de ontmoetingen en de gesprekken! Mocht ik net een keertje teveel gevraagd worden wat ik in het dagelijks leven doe, dan is mijn standaardantwoord altijd dat ik gewoon met vervroegd pensioen ben en dat is nog waar ook!

Ach, ik heb in het bovenstaande misschien een heel klein beetje overdreven om er een leuk stukje van te maken. Om eerlijk te zijn, zal ik echter wel blij zijn als het hele Corona verhaal achter de rug is en we weer een beetje normaal met elkaar kunnen leven. U toch ook zeker?