Komt u ook uit Alblasserdam?

Echte Alblasserdammers benne zo groos as n bezem met hun dorpie. Ze wonen niet in Bles'graaf of t' Ambacht maar op Alblasserdam. Hunnie hebben het altijd over daar gunter wijt als ze het over andere dorpen hebben. Of het nu soggus, smiddas, sèvus of snags is, ze houden van hun dorpie.

Plat Alblasserdams is een apart taoltie. Echte Alblasserdammers zeggen hierover: “Die toal das ene pot nat heur..praat je het niet, dan hejje hiero niks te zegge”. Misschien kort door ut bochie, maar heulie benne nu eenmaal zo. Ik was nog maar een baby toen ik er kwam wonen, maar heb toch ok nog een bietjie mee te proate. Zo proat ik gewoon ok. “Jjoa joa maar nie sukke toal, dat moggie wouwe” , zullen heulie zeggen en hunnie hebben gelijk. Erregus is ut toch wa arres... klein bietjie moar… “Belneent nou suuchie toch uut t duumpie”, zult u misschien denken, maar ik kan u verzekeren, dat is niet zo.

Als het warm is in Alblasserdam dan vallen de mossies dooood vant dak en hebbie tussen de paerse laekes veel mot met mezikken. Je kunt dan korties bij dichies legge, maar de vrouwen zijn dan toch zo tochtig as de bezum. Dan kun je net zo goed de erpels effe op gaan zetten of de kroten koken of effe een bakkie doen. Dat is altijd beter dan onneuzen met een spellegie kaarte, want daar houden Alblasserdammers helemaal niet van. “Mokkie op je lazer geve of zakkie direk achter de ouwe torùh legge? “, krijg je dan te horen. Ik loooop dan liever een bietje deur en kom temee weerom.

Trouwens t schouw bekant nie veul of deze column was een zootje geworden. Maar goed, 't mot eerst warre wil ' t reeje en das evel gelukt. Ik heb den diene of den deuze column sètûrdâssèvûs geschreven. Het was bekant een duppie op z’n kant, maar ik heb het voor elkaar gekregen. Hoewel de durpel best hoog was.

Echte Alblasserdammers halen bij de bakker een hallefie bruin en een hallefie wit en bij de groentenboer erebeesjes. Ze eten anderande happies. De oudste bakker van het dorpie leeft trouwens niet meer, ziet de zon niet meer tussen de wollekies. Die lijdt al n posie in ' t zandwinkeltie. Ik kan hem me nog goed herinneren. Kocht koekies bij um en hij vroeg dan altijd: “Wafferre moi je hebbe?”. Als ik dan koekies most hebben die hij niet lekker vond, dan klonk het altied: “Da hek nie..ben dur blij mee...ache moar leut he”. Een aardige man, al heb ik dit net verzonnen.

Vanmorgen zette ik de vullusbak effies an dun dijk. Min fiets sting tegen de heining en….ik hepput tog gezeet…...wie sting daer in ‘t sloppie? Mijn buurman. Die is geurs in de grip gedoken en trug gouw gaan breien. Het was een groot feest! Hij weunt in den legen hoek, heb gen naegels om an zun gat te klauwe, zijn himpie raak zn gatjie niet, maar het was een groot feest.

Ik heb nu wel weer genoeg geroddeld over Alblasserdammers en hun taaltie, dussssss……..borst en besjoer!