Ik ben ook maar een mens

Een conclusie die ik regelmatig trek. Ik ben ook maar eens mens, dus ik word ouder en denk misschien daarom veel vaker na over het leven dan ik vroeger deed. Ik voel me absoluut niet ouder, maar ben het ondertussen wel. Mijn moeder was 65 toen ze haar man verloor. Mijn vader was tien jaar ouder. Mijn moeder overleed toen ze 69 was. Over drie jaar ben ik net zo oud als zij uiteindelijk is geworden. De leeftijd gaat dus gewoon door en het leven ook. Nog niet zo lang geleden overleed Jonnie Boer aan de gevolgen van een longembolie. In een televisieprogramma werd gesproken over een vrouw die ook aan een embolie was overleden. Het bracht mij aan het denken. Een kleine zes jaar geleden ben ik in het ziekenhuis beland door een dubbele longembolie, oftewel aan beide longen. Mijn huisarts was zo verstandig me bij de eerste symptomen direct door te sturen naar het ziekenhuis. Volgens de artsen ben ik wonderbaarlijk snel hersteld en heb nooit meer problemen met mijn longen gehad. Het had dus ook totaal anders af kunnen lopen. Vanwege het snelle herstel heb ik me dat eigenlijk niet in die mate gerealiseerd. Ik ben ook maar een mens, dus ik ben er meer over gaan lezen en heb zelfs mijn medisch dossier online geraadpleegd. Niet uit angst, maar gewoon omdat ik inderdaad maar een mens ben en mensen denken nu eenmaal meer na over dit soort zaken als ze er direct mee worden geconfronteerd.

Gelukkig gaat het leven gewoon door. Voor hoe lang dat weet niemand, dus daar wil ik niet over nadenken. Althans niet al te lang, want ik doe het natuurlijk wel. Iedereen zal dat op een gegeven moment doen. De een wat vaker en wat langer dan de ander. Ik ben daarop geen uitzondering, want tenslotte ben ook ik maar een mens. Ik blijf dus gewoon schrijven. Af en toe een column, maar voor het merendeel gedichten. Op het moment zelfs dagelijks en meestal meerdere per dag. In zo'n periode lees ik ook meer gedichten van anderen. Iedereen die schrijft heeft een bepaalde stijl. Soms probeer ik daar van af te wijken. Niet altijd met succes, vind ik zelf, maar dat is gewoon leuk om te doen. Het gebeurt zelfs wel eens dat ik tevreden ben over een gedicht dat ik geschreven heb. Iedereen heeft ook een favoriet onderwerp om over te schrijven. Mensen die mij regelmatig lezen zullen weten dat dat de liefde is. In de relationele sfeer heb ik dat in de praktijk nooit mee mogen maken, maar er over schrijven maakt het voor mij een dankbaar onderwerp, want tja......tenslotte ben ik ook maar een mens!