Is meedoen belangrijker dan winnen?

Lang geleden dat ik een column geschreven heb. Enkele honderden in de laatste jaren, dus na een droogte van enkele maanden heb ik me er weer aan gewaagd. Eigenlijk is er niets veranderd want het is bijna 1.30 uur als ik deze column schrijf. Het tijdstip waarop veel van mijn columns geschreven zijn. Mijn gedichten schrijf ik om een of andere reden altijd ‘s morgens vroeg. Tja, dat kan allemaal als je niet meer werkt.

Bij het schrijven gaat het niet om winnen of verliezen, maar in de sport wel. Lezers die me een beetje kennen zullen weten dat ik tafeltennis. De laatste zes jaren zelfs met een handicap omdat ik slechts beperkt kan lopen. Een van de belangrijkste onderdelen in het tafeltennis (en veel andere sporten). Oorzaak een vernauwing in mijn wervelkolom waardoor er op meerdere plekken zenuwen beklemd zitten. Zenuwen die nodig zijn voor het loopvermogen omdat ze doorlopen naar de voet. De oplossing van de specialist was om te leren leven met de pijn en voortaan met een rollator te lopen of een risicovolle rugoperatie met als garantie dat de pijn zou verdwijnen, maar niet met de zekerheid dat ik beter zou gaan lopen. Ik heb de beste man uitgelegd dat ik nog nooit pijn heb gehad (nu nog steeds niet) en dat ik het tafeltennissen met een rollator toch wel lastig vond. Ik heb dus elk risico vermeden en heb me niet laten opereren. Hij had daar begrip voor.

Uiteraard ben ik wel op een iets lager niveau gaan spelen. Alhoewel …… als ik nog goed had kunnen lopen dan zou ik bij onze vereniging nu ongetwijfeld in het tweede team hebben gespeeld en dat doe ik nu nog steeds. En ja…..we hebben meer dan twee teams! Wel heb ik mijn spel aan moeten passen. Van ver achter de tafel met snel contra spel, speel ik nu dicht bij de tafel met snel contra spel. Lijkt simpel, maar het is toch totaal anders. Een stap naar links of rechts zetten lukt wel, maar snel heen en weer lopen is er niet bij. Vandaar dat ik noodgedwongen dichter bij de tafel speel. Zaterdag heb ik bij een toernooi toevallig tegen iemand in een rolstoel gespeeld. Het voordeel is dan dat zelfs ik dan iets bewegelijker ben en als geen ander weet hoe te moeten spelen tegen iemand die beperkt wordt in het bewegen. Het plezier in het spel straalde trouwens van hem af.

Is meedoen dan belangrijker dan winnen? Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant is dat voor mij in ieder geval te makkelijk. Natuurlijk ben ik blij dat het niet verslechterd en dat ik nog steeds een leuk balletje kan slaan, maar ik speel nog steeds met de wil om mijn partijtjes te winnen. Door de beperking in het lopen heb ik moeten accepteren dat het niet altijd kan, maar gelukkig heb ik nooit problemen met verliezen gehad en zal dat ook nooit krijgen. Meedoen is voor mij dan ook belangrijk en winnen maakt het alleen maar leuker!