Bent u wel eens onzichtbaar?

Onzichtbaar zijn. Een term die vaak wordt genoemd in organisaties. Dat betekent ‘u laat uzelf te weinig zien’ of u laat ‘te weinig van uzelf zien’. Dat zijn twee verschillende zaken. Soms wordt ook bedoeld dat u ‘te weinig laat zien wat u allemaal doet’. Het liefst doet u onopvallend en onopgemerkt uw werk. U hebt niet de behoefte om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Als de schijnwerpers teveel op u gericht zijn, haakt u zelfs misschien af. U houdt niet van opsmuk en een compliment krijgen vindt u soms al moeilijk.

Allemaal feiten die betrekking hebben op de figuurlijke betekenis van onzichtbaar zijn, maar hoe zou het zijn om letterlijk onzichtbaar te kunnen zijn? U heeft zich dat waarschijnlijk nooit afgevraagd, maar ik wel. Vroeger, als kleine jongen, droomde ik ervan om echt onzichtbaar te kunnen zijn. Ik was dan een soort superman, vocht met boeven en bestreed het kwaad. Uiteraard was ik onoverwinnelijk. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dit vaak heb gedroomd. Niet één keer, maar jarenlang kon ik me in mijn dromen onzichtbaar maken wanneer ik dat wilde. Het gekke is dat ik mij niet kan herinneren wat er gebeurde op de momenten dat ik weer zichtbaar werd. Misschien dat ik dan wakker werd. Ik weet het niet meer. Ik kan ook niet verklaren waarom ik hierover droomde en waarom ik onzichtbaar wilde zijn. Zo’n held was ik nu ook weer niet. Er was een serie op televisie De Onzichtbare Man. Dat was een science fiction serie en als er iets was dat me niet boeide, dan was het wel science fiction. Die serie kan dus ook niet de reden zijn geweest dat ik droomde over het onzichtbaar kunnen zijn. Heeft u wel eens over onzichtbaar zijn gedroomd of het willen zijn? Ik kan het me niet voorstellen.

Onzichtbaarheid speelt een rol in veel verhalen. In deze verhalen worden mensen of voorwerpen vaak onzichtbaar gemaakt door middel van een magisch of futuristisch hulpmiddel of door middel van een of andere toverspreuk. Hoe ik in mijn dromen onzichtbaar werd, kan ik me niet herinneren. Ik was het gewoon en werd ook weer gewoon zichtbaar. Zo ging dat ik die tijd, althans in mijn dromen.

Een aantal jaren geleden heb ik het volgende gedicht geschreven:

Onzichtbare aanraking

De hemel is breekbaar de aarde, flitsend als een gebroken beeld

van verlangen naar lippen opeen we kunnen niet bedwingen wat ons drijft, jouw aanraking onzichtbaar verstrengeld tot meer

samen verlangen, de wereld splijt boven ons, onder ons, onzichtbaar, ineen

Het gedicht was geïnspireerd op het nummer Invisible Touch van de band Genesis en heeft dus niets met mijn droom verleden te maken. Of onbewust misschien toch wel? Ik zal er eens een nachtje over slapen, maar onzichtbaar worden in mijn dromen…..dat is wel heel lang geleden !