Bestaat er een nieuw normaal?

Normaal is datgene wat door de meeste mensen geaccepteerd wordt of dat wat de meeste mensen doen. Het wijkt niet af van de gangbare praktijk, ofwel iets verloopt volgens de regel. Wat precies als normaal wordt gedefinieerd hangt dus af van de omstandigheden. Wat bij de een als normaal wordt beschouwd, kan bij de ander tegengesteld, oftewel abnormaal zijn. In deze Corona tijd is echter niets meer normaal.

“We gaan de draad weer zo snel mogelijk oppakken” hoor ik om me heen. Hopelijk mogen we zo snel mogelijk al die dingen weer doen waardoor het maanden geleden nou juist zo vreselijk misging. Soms verbaas ik me wel over de normale vanzelfsprekendheid waarmee iedereen terug wil naar het oude normaal. Ik wil niet volledig terug. Ik hoef niet meer in de file, ik wil niet meer elke dag op dezelfde tijd naar kantoor en weer naar huis (als ik nog zou werken). Ik hoef niet meer verplicht naar al die feestjes, verjaardagen, evenementen en bijeenkomsten. Maar wat gebeurt er? Zodra er maar een mini-openingetje wordt gegeven, springen we weer in het vliegtuig op weg naar een verre zonbestemming. Daar komt nog bij dat die vliegtuigen worden volgepakt met honderden mensen, terwijl noodlijdende sectoren als de horeca en de cultuur zich aan aantallen van 30 mensen moeten houden of net als nu volledig gesloten zijn. De logica lijkt zoek. Schiet mij maar lek. De focus lijkt alleen nog maar te liggen op het repareren en oplossen in plaats van op het omdenken van deze crisis, waarbij iedereen alleen maar lijkt te denken aan zijn of haar eigen belang. Natuurlijk, er moeten en zullen veranderingen komen, maar als we niet zelf in ons eigen leven bereid zijn dingen te veranderen, dan kunnen u en ik wachten op de volgende crisis. Dus wat wordt het nieuwe normaal? Zegt u het maar.

Het lijkt alweer lang geleden dat u de woonkamer inrichtte als thuiswerkplek, klaslokaal, kantine, theater, kroeg en gymzaal. De hele dag volgde u het nieuws en uw respect voor de zorg groeide. De eerste online vrijdagmiddagborrels vergeet u waarschijnlijk nooit meer. Is dat het nieuwe normaal? Het nieuwe normaal spookt door mijn hoofd. Blijven we straks ook nog 1,5 meter afstand houden? Of, willen we het liefst de ander weer kunnen knuffelen en handen schudden? We gaan het meemaken zodra het kabinet ons groen licht geeft en daarmee onze vrijheid om te bewegen terug geeft. Voor nu houden we alles en iedereen zo veel als mogelijk op afstand.

Kan dit rotvirus ervoor zorgen dat we samen nadenken over wat normaal en belangrijk is? Is het nieuwe normaal dat we blijven voelen dat menselijk contact zo waardevol is? Dat saamhorigheid gelukkig maakt? Dat we weer handen kunnen schudden en iedereen kunnen bezoeken of ontvangen die we willen bezoeken of ontvangen? Ik hoop dat dat het nieuwe normaal wordt. Maar dan wel met de knuffels, offline gesprekken, kroegen, terrassen, sportlocaties, stadions, theaters en volle klassen. Die zijn hoop ik snel weer terug.