Bewegen is gezond

Ik ben inmiddels de 60 gepasseerd en denk daar wel eens over na en schrijf er nu zelfs over. Een senior zoals dat zo mooi heet, maar zo voel ik me nog niet. Nog lang niet zelfs. Althans meestal niet. Hoe je het beestje ook noemt, je weet dat je inmiddels over de helft van je leven bent. Hoeveel dagen, maanden of hopelijk jaren je nog te gaan hebt, dat weet niemand. Dat is maar goed ook! Wat je wel weet is dat je de dingen die je nog wil doen beter nu kan doen dan steeds maar blijven uitstellen. Pluk de dag, blijf meedoen! Je hebt als iets oudere in jaren inmiddels meer verleden dan toekomst. Je hebt ook meer tijd om over het verleden na te denken, voor jezelf een balans op te maken op basis van vele ervaringen. Niet al die ervaringen zijn van gelijk gewicht, lang niet alles heeft even diepe indruk gemaakt. Veel dingen voelen als lichte veertjes op je weegschaal. Andere ervaringen kunnen juist zwaar tellen, je kunt ze als een last ervaren. Ze drukken zwaarder op de balans. Gelukkig heb ik veel meer positieve ervaringen dan negatieve ervaringen.

Vaak kijk je als je ouder wordt anders naar vroegere gebeurtenissen, dan toen je ze direct meemaakte. Ik schrijf nu ook heel anders dan jaren geleden. Een mens denkt en overdenkt. Het is daarbij een misverstand dat de tijd alle wonden heelt, pijn over nare gebeurtenissen kan zelfs een leven lang duren. Ik ben echter van mening dat je altijd open moet staan voor nieuwe ervaringen. Leeftijd moet daarbij geen rol spelen. Alleen zo kom je uit de vicieuze cirkel van gepieker of voorkom je deze. Gelukkig hebben de meeste mensen het goede met elkaar voor, ook al is het wel verstandig waakzaam voor de uitzonderingen te zijn.

De eerste keren dat je iets doet maken meer indruk dan dingen die je al vaak hebt meegemaakt. Zo heb je in je leven vele eerste keren. Je eerste schooldag, je eerste werkdag, je eerste vakantie, je eerste eigen woning. Iedereen heeft in zijn of haar hoofd een boekenplank vol van al die “eerste keren”. Naast al die eerste keren zijn er ook de “laatste keren”. Dingen die je hebt gedaan en niet meer doet. Je laat de school achter je en later je werk, je moet als je ouder wordt ook fysieke inspanningen die te hoog gegrepen zijn loslaten. Omdat ik slecht ter been ben, heb ik in fysiek opzicht een aantal “laatste keren” al achter me gelaten, soms heel bewust. Niet meer tafeltennissen op mijn oude niveau bijvoorbeeld. Wat blijft is de herinnering! Binnenkort ga ik toch weer proberen een balletje te slaan. Ik heb inmiddels geleerd te accepteren dat het dan maar wat minder is, maar bewegen is gezond. Als je ouder wordt, houd je de behoefte aan nieuwe uitdagingen, dingen zien, dingen meemaken die je nog niet eerder meemaakte. Je wil niet alleen herhaling van wat je al eerder deed, je wil steeds weer iets “voor de eerste keer” doen. Er is nog voldoende ruimte op mijn boekenplank. Ook al sluit je dingen af, zo bouw je ook weer dingen op. Zo blijf je in beweging, letterlijk en figuurlijk en dat wil ik nog zo lang mogelijk blijven doen.