Bijzondere bedgeheimen

Dit wordt wel een spannende column. Over bedgeheimen en ik weet die allemaal, want het gaat over mijn bedgeheimen. Nou vraagt u zich als lezer natuurlijk af: waarom gaat hij in vredesnaam zijn meest onbekende en nooit besproken kant openbaar maken? Ik zal het u uitleggen. Veel lezers komen namelijk op de titel af, dat weet ik zeker. Lezers van mijn columns vinden het ook leuk om iets te lezen waar ze helemaal niets van af weten en wat ze eigenlijk helemaal niet zouden moeten weten en zeker niet zouden moeten lezen. Daar wil ik u dan graag in tegemoet komen! Leest u maar vlug verder.

De afgelopen weken heb ik véél meer tijd doorgebracht in bed dan anders. Vooral ’s nachts heb ik heel wat uurtjes in bed doorgebracht, maar niet om te slapen. Voor wilde heftige seks, wilt u als lezer nu misschien weten, want dat zou wel heel bijzonder en spectaculair zijn om over te lezen. Nee, natuurlijk niet! Maar het zal duidelijk zijn dat ik inmiddels door dit onderwerp te noemen wel uw bijzondere aandacht heb getrokken. Houd dat even vast, want er komt uiteraard nog meer.

U verlangt er waarschijnlijk al naar om meer te lezen. Over verlangen gesproken, dan wordt het nu dan tijd om echt te beginnen over mijn bedgeheimen. Het eerste geheim is dat ik altijd te laat naar bed ga. Ja, dat is gek hè? Ik neem me avond aan avond voor om nou eens op tijd naar bed te gaan. Maar dat lukt nooit, op een of andere manier. Of er komt ineens iets op de tv dat me interesseert, of ik besluit toch maar weer eens naar muziek te luisteren, of de hond moet nog worden uitgelaten. En ik heb niet eens een hond. Dat geeft wel aan dat ik altijd wel een reden weet te bedenken om niet vroeg naar bed te hoeven gaan. Als het toch al laat is, dan maakt het niet meer zoveel uit als het nóg veel later wordt. Die acht uur slaap haal ik dan toch al niet meer. Bovendien schijn ik die niet nodig te hebben, althans zeker niet elke dag.

Het tweede en echte geheim is dat ik tegenwoordig in bed op een bijzondere manier in slaap val. Ik ga liggen en als vanzelf begin ik na te denken over mijn columns en meestal over mijn eerstvolgende column. Ik bedenk dan alvast waar ik de volgende dag over zou kunnen schrijven. Het fundament wordt dus meestal in bed gelegd. Soms heb ik de hele column al geschreven voordat ik in slaap val. Een andere keer val ik halverwege in slaap. Als u als lezer echt verwacht had om iets over sex te lezen, dan moet ik u dus teleurstellen. Bovendien kan ik beter halverwege de column in slaap vallen, dan halverwege de……..juist, ja. Het gekke is dat ik de volgende morgen de column in een wip, een leuke woordspeling al zeg ik het zelf, geschreven heb. Het voorspel werpt bij mij dus duidelijk zijn vruchten af. Deze column is ook op de door mij beschreven werkwijze ontstaan. Hier en daar nog wat aangepast, maar verder geschreven volgens mijn grootste bedgeheim. Ik heb nu een boekje open gedaan over mijn bedgeheimen, maar wees gerust. Ik zal u echt niet vragen naar uw bedgeheimen!