Broccoli

Er zijn van die mensen die altijd wel iets beleven. Elke keer dat je hen spreekt, zijn er verhalen. Niet zomaar verhalen, maar hele verhalen. Het ergste zijn de mensen die elke keer dezelfde verhalen vertellen zonder dat ze beseffen dat ze het verhaal al hebben verteld. U kent ze vast wel….dat soort mensen.

Deze “veelbelevers” vormen een kleine groep in de maatschappij. Het zijn de echte. Zij doen er niets voor, maar beleven gewoon. Nooit heb ik mijzelf tot de categorie “veelbelevers” durven rekenen. Ik denk dat ik daarvoor niet genoeg meemaak. Best wel lastig als je columns schrijft. Veel meemaken zou automatisch meer onderwerpen opleveren om over te schrijven.

Maar eigenlijk hoef je tegenwoordig niets meer te beleven, alles is het vertellen waard. Het schijnt dat op twitter ##ik-ga-nu-broccoli-eten al voldoende is. Dat deel je gewoon of op Facebook of Instagram met een leuke foto erbij. Voor je het weet heb je tientallen reacties en mensen die het leuk vinden. Sommige van hen ken je en anderen weer niet.

Nu ben ik dus in sterke vertwijfeling. Moet ik over broccoli schrijven? Of zal ik toch zo’n echt verhaal proberen en vertellen ? Maar ja, waar moet ik het dan in vredesnaam over hebben? Mijn fantasie begint een beetje op te raken en twitter gebruik ik niet. Instagram trouwens ook niet.

Vanavond staat er wel broccoli op het menu. Heerlijk met gebakken aardappeltjes. Het schrijven van columns is een hulde aan het gesproken woord. Sommige belevenissen hebben recht op veel woorden. Zij moeten met langgerekte zinnen en mooie omhalen verteld worden. Nou probeer dat maar eens als je schrijft dat je van plan bent broccoli te gaan eten. Je kunt niet anders dan het kort houden. Dat heb ik met de titel van deze column tenslotte ook gedaan.

Ik beloof u in ieder geval wel dat het eenmalig is dat ik dit vertel. Ik wil niet het risico lopen dat u mij in gaat delen bij de mensen die elke keer hetzelfde verhaal vertellen. Of ik moet morgen weet broccoli eten, dat zou het natuurlijk helemaal anders maken. Misschien daarover later meer, maar…..beloven doe ik niets! Nog steeds niet!