Carnaval

Binnenkort begint het weer. Het feest van meedoen. Van aanstekelijke, ongegeneerdeuitgelatenheid. Schateren van het lachen. Dansen, hossen, flauwekul maken, je weer voor even kind voelen, oude bekenden zien. Helemaal uit je dak gaan, je onderdompelen in de vrolijke mensenmassa’s buiten en binnen. Café’s binnen gaan waar je anders nooit komt, met wildvreemden de grootste lol hebben. . Je als een vogel zo vrij voelen, de zalige zorgeloosheid, even nergens aan hoeven denken, kortom helemaal niets voor mij!

Muziek maken. Achter de muziek aan gaan. Swingen op de hypnotiserende schelle en doffe dreunen van een hoempapa orkest. Allemaal samen hetzelfde liedje woord voor woord meezingenaan de bar. De blije opwinding voelen als je het geschal van de trompetten hoort echoën tegen de eeuwenoude muren van de smalle sfeervolle straatjes. De tonen van de grote trom die tot in je buik trillen. Muziek beleven in elke vezel van je lijf maar vooral in je ziel. In elke hand een glas bier, kortom helemaal niets voor mij!

Maar ook het feest van kapot moe zijn, niet meer vooruit kunnen, het ijskoud hebben, door en door nat zijn, je gebroken voelen, pijn aan je voeten van het vele lopen, last van je rug van het staan en het gewicht van je carnavalspak, een keel zo rauw als schuurpapier hebben, ondanks alle drank die rond tolt in je lichaam. Kortom helemaal niets voor mij!

De vette happen aan de kraampjes. De onvoorstelbare hoeveelheden rotzooi op straat. Kapot getrapte plastic bekers. Mensen die het leuk vindenin iemands billen te knijpen. Mensen die al dan nietten onrechte denken dat in recordtijd dronken worden een verplicht nummer is. Kortom helemaal niets voor mij!

Mannen worden vrouwen, vrouwen worden mannen. Ongestoord zijn wie of wat je maar wilt. Het belangrijke wordt onbelangrijk en andersom. De ontroering als je kijkt naar al die lachende gezichten, naar mensen die onbekommerd plezier hebben. Het is het allemaal en tegelijk is het zo veel. Kortom helemaal niets voor mij!

Er zijn mensen die het hele jaar naar dit feest toeleven. U zult inmiddels wellicht begrepen hebben dat het helemaal niets voor mij is. Maar ach, het feest duurt maar een paar dagen en ik woon gelukkig in een deel van het land waar het niet gevierd wordt. Mocht u het feest wel omarmen, dan wens ik u veel plezier en we spreken elkaar wel als alles weer normaal is.