Dagdromen

Eenzaamheid onder ouderen neemt steeds meer toe. Elke onderbreking van de dagelijkse sleur kan hen even hoop geven op betere tijden. In onderstaand kort verhaal heb ik geprobeerd dat te verwoorden:

Voorzichtig maakt hij met zijn vingers strepen in het oppervlak van het water. Het is heet. Heel voorzichtig laat hij een voet in het water zakken tot hij op de bodem van de badkuip staat. Bang dat hij zijn evenwicht verliest en met een smak in het gloeiende water zal belanden, volgt de tweede voet iets sneller. Zijn kuiten zijn rood en nemen de warmte begerig op. Met zijn handen op de randen geleund, laat hij zichzelf centimeter voor centimeter zakken. Heel even schrikt hij als zijn billen het water raken, maar hij onderdrukt de neiging om van het warme water weg te bewegen. Als hij eindelijk zijn hele lichaam onder water gedompeld heeft, leunt hij voldaan achterover. De verkrampte spieren in zijn rug ontspannen zich langzaam. Hij geniet van de warmte op zijn lichaam en bijna ongemerkt valt hij in slaap, dromend over de dagelijkse dingen in zijn leven.

Zijn ogen zijn gesloten en zijn gezicht is gericht op de zon. Hij voelt de warmte door zijn winterjas heen. De stralen strelen zijn gerimpelde gezicht. Een glimlach verbreedt zijn mond. Achter hem spelen kinderen, voor hem passeren fietsers. Hij negeert hun drukke geluiden en kijkt naar de schittering van de zon op het water. Hij zit genietend op het bankje, verder is er niets. Heel even voelt hij zich niet eenzaam, maar gestreeld. Heel even maakt hij zich er niet druk om dat hij straks weer terug moet naar de lege flat. Heel even denkt hij niet aan zijn overleden vrouw en niet aan zijn kinderen die afgelopen weekend weer geen tijd hadden om op visite te komen. Heel even voelt hij zich niet meer alleen. Heel even is hij samen met de zon.

Zachtjes begint zijn telefoon te trillen op het tafeltje naast het bad. Enkele seconden houdt hij zijn ogen gesloten en negeert het gezoem. Het geluid wordt steeds indringender. Loom trekt hij zichzelf overeind en droogt zijn handen af. Net voor het getril over zal gaan in het irritante harde piepen, neemt hij het gesprek aan. Hij hoort nog net dat de verbinding verbroken wordt. Hij zucht en worstelt om uit het bad te komen, want het water is inmiddels ook afgekoeld. Weer wordt het een lange dag voor hem. Buiten is het nog mistig.