De bibliotheek is de bibliotheek niet meer

Mijn column over het lezen van boeken was een succes. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven. Leesmonster. Paginaverslinder. Lettervreter. Als kind leed ik al aan boekenboulimia. Ik vrat ze gulzig op en voordat ik ze goed en wel had verteerd, spuugde ik ze alweer uit. Hunkerend naar meer. Ik verorberde alles dat maar een kaft had. Gelukkig kreeg ik met mijn verjaardag en met Sinterklaas altijd boeken cadeau. Maar als jeugdige leesverslaafde redde ik het daar niet mee dus restte mij niks anders dan de gang naar de bibliotheek. Daar leende ik telkens het toegestane maximum aan boeken. Ruim vóór de terugbreng-datum had ik ze al uit en ruilde ik ze steevast in tegen een set verse.

Mijn bibliotheek was indrukwekkend. Dat kwam door een paar dingen. Eén ervan was de geur. Die onmiskenbare mix van papier en inkt gemengd met de reuk van natte regenjassen die op de verwarming lagen te drogen. Een vertrouwde, warme maar tegelijkertijd opwindende sensatie voor mijn kinderneus. Een ander was de stilte. Het had bijna iets voornaams, iets plechtigs. Ik ging er als vanzelf van fluisteren. Als ik überhaupt al iets zei. Want eenmaal binnen had ik alleen oog voor de afdeling kinderboeken, waar de ene titel nog meer naar me leek te lonken dan de andere.

Naarmate ik ouder werd, kwam hierin nauwelijks verandering. Althans niet in de beginperiode. Ik leende zoveel boeken dat ik op een gegeven moment het idee kreeg dat ik ze allemaal had gelezen. Natuurlijk was dat niet zo, maar om de een of andere reden kreeg ik dat gevoel meer en meer. De drang om naar de bibliotheek te gaan werd steeds kleiner. Hoe dat kwam…..ik weet het niet. Het gebeurde gewoon of eigenlijk niet, want ik kwam er niet meer. Mijn lidmaatschap heb ik nooit opgezegd. Zover is het nooit gekomen. Ik heb een kleine opleving gehad wat betreft mijn bezoekjes aan de bibliotheek. In eigen beheer heb ik een aantal bundels met gedichten uitgebracht. Deze zijn in het assortiment opgenomen en konden dus ook door lezers geleend worden. Er is zelfs een kleine tentoonstelling geweest van de door mij uitgebrachte bundels. In die tijd kwam ik er nog wel eens, maar het was slechts een korte opleving van mijn bezoekjes aan de bibliotheek. Ik ben er daarna nooit meer geweest.

Sinds kort is er in mijn woonplaats een nieuwe bibliotheek. Deze is ondergebracht in het verbouwde gemeentehuis. Een verbouwing van enkele miljoenen trouwens. Over de nieuwe bibliotheek lees en hoor ik tot nu toe alleen maar negatieve verhalen. Jammer is dat. Na mijn lunchafspraak van vorige week kreeg ik de uitnodiging om de nieuwe bibliotheek eens van dichtbij te gaan bekijken. Het is op loopafstand van het restaurant. De straat oversteken en je bent er. Ik had niet eens de behoefte om er te gaan kijken. Ik ben er dan ook niet geweest. Of de stilte nog net zo gewaarborgd is als vroeger weet ik dus niet. Of de geur van natte jassen er nog steeds hangt zoals dat in mijn jeugd het geval was, kan ik dus niet beoordelen. Volgens mij wordt het tijd om mijn abonnement op de bibliotheek maar eens op te gaan zeggen. Lezen blijf ik uiteraard nog wel doen !