De brug over de Noord

Hoogtevrees is de angst die iemand voor hoogten heeft en laat ik daar nu last van hebben. Mijn hele leven al en soms heb ik het idee dat het erger wordt naarmate ik iets ouder begin te worden. Mensen die aan acrofobie (moeilijk woord voor hoogtevrees) lijden gaan ook wel eens in een flatgebouw wonen, en kunnen vaak gewend raken aan bepaalde hoge plekken, zoals een woning in een flatgebouw. Ik ben één van die mensen. Al sinds mijn jeugd woon ik in een gebouw op de 3e etage. Ik ben daar inmiddels aan gewend. Maar op het balkon naar de buitenkant lopen en naar beneden kijken? Nooit van m’n leven. Ik krijg het al benauwd als ik er aan denk. De 3e etage ben ik gewend en gewenning schijnt voor afname van de angst te kunnen zorgen. Nou, na meer dan 45 jaar durf ik nog steeds niet naar beneden te kijken. Kom ik echter op de 4e etage, dan ben ik op vreemd terrein en krijg ik een heel onprettig gevoel en wil daar dan zo snel mogelijk weg.

Wat heeft dit nu met de brug over de Noord te maken? Wees niet ongerust, daar kom ik nog op terug. Er zijn natuurlijk zat mensen, die niet snappen wat hoogtevrees is. Al staan ze aan het randje van een afgrond, ze verblikken of verblozen niet. Of van die mensen die doodleuk op tien kilometer hoogte de deur van een vliegtuig open gooien en er voor hun plezier uitspringen om van het mooie uitzicht te genieten. Ik durf er niet eens aan te denken. Ik snap het niet hoor. Het is misschien leuk als alles goed gaat. Je voelt van dat spul dat adrenaline heet in je lichaam en je vertelt hoe geweldig alles. Ik vind het al doodeng om op een keukentrapje te staan als ik iets nodig hebt dat bovenin een hoge kast ligt.

Vroeger met de gymnastiek les had ik dat al. Dan moest je om een of andere reden het wandrek in. of via een springplank op een kast springen en dan een koprol maken. Welke idioot heeft dat ooit kunnen verzinnen? Ben mijn hele leven nog nooit ergens een wandrek tegengekomen, behalve in de gymzaal en een koprol maken op de vloer vond ik al erg en hoog genoeg!

En nu beste lezer...het is zover. De brug over de Noord!. Om op de fiets Alblasserdam te verlaten en in Zwijndrecht te komen, is er een enorme hindernis en wel de bekende brug over De Noord. Mijn middelbare schooltijd heb ik doorgebracht in Zwijndrecht en braaf ging ik elke dag op de fiets over die brug. In het begin was het eng. Het is namelijk een smal, m.i. veel te smal, fietspad. Maar gewenning zorgt voor minder angst, dus eigenlijk zijn die zes jaren dat ik de fietstocht maakte zonder echte angst verlopen. Maar nu komt het. De laatste jaren van mijn arbeidsleven heb ik in Ridderkerk gewerkt. Wil je dan met mooi weer op de fiets naar je werk, dan moet je diezelfde brug over en….die is nog steeds zo smal. Ik heb het een keer geprobeerd. De gewenning was er niet meer en ik ben teruggekeerd. Ik durfde gewoon niet verder te fietsen. Gelukkig was Ridderkerk ook met de auto bereikbaar. Hoogtevrees is dus iets dat je door gewenning kunt overwinnen, maar op latere leeftijd is dat toch een stuk moeilijker dan wanneer je jong bent. Maar….genoeg hierover….ik duik met een koprol mijn bed in, want mijn dagelijkse column voor morgen is weer klaar!