De dood in lockdown…...helaas geen uitzondering

Het verhaal dat ik hier weergeef is een verhaal dat helaas vele mensen is overkomen in de Corona tijd. Een verhaal over een vrouw op leeftijd en haar man. De gezondheid van de vrouw ging tijdens het bezoekverbod in haar instelling hard achteruit. Uiteindelijk stierf ze. "Ze is eraan onderdoor gegaan", stelt haar man. Het bezoekverbod is traumatisch geweest voor het merendeel van de ouderen. Drie keer per dag, zeven dagen per week ging de man voor de Corona uitbraak naar zijn vrouw in het verpleeghuis bij hem om de hoek. Zijn vrouw had een bijzondere vorm van dementie. Haar situatie wisselde per dag, maar zijn komst gaf haar vaak rust en soms had ze weer heldere momenten. Bij haar langsgaan was zo dankbaar voor hen allebei.

Maar op 20 maart mocht de man opeens geen geen enkele stap meer in het verzorgingshuis zetten. Door Corona was er een bezoekverbod, dus bij de instelling van zijn vrouw. De eerste week ging het nog wel redelijk met haar, maar daarna takelde ze snel af omdat ze geen bezoek meer kreeg. De vrouw wilde op een gegeven moment niet meer eten en ook dronk ze veel te weinig. Ze werd een schim van zichzelf en was afgevallen. Ook veel vrijwilligers konden vanwege de Corona niet meer bij haar langskomen. Ze takelde helemaal af en was op een gegeven moment uitgedroogd. De man zette alles op alles om bij zijn vrouw te komen. Uiteindelijk heeft hij haar begin juni mee naar huis genomen. Overigens met goedkeuring van iedereen van de instelling. Vier dagen later is ze overleden. Gelukkig thuis en niet in eenzaamheid. De man is ervan overtuigd en durft het ook hardop te zeggen. Als deze vreselijke weken van lockdown er niet waren geweest, was zijn vrouw er nog geweest. Een trieste conclusie, maar helaas geen uitzondering. Heel veel mensen hebben iets vergelijkbaars meegemaakt en dit zet ook bij mij vraagtekens bij de lockdown zoals die heeft plaatsgevonden.

Het niet krijgen van bezoek heeft voor veel stress en spanning bij deze toch al kwetsbare ouderen gezorgd. Verzorgenden en familieleden hebben depressies en angststoornissen gezien. Ouderen die huilden en niet meer wilden eten. Hun geluk brokkelde af. Er zijn absoluut mensen eerder gestorven hierdoor. Juist dementerende ouderen hebben behoefte aan vast contact met hechtingsfiguren. Maar dat viel plotseling weg. Ook de zingevende activiteiten en routine verdwenen uit hun leven. Gebeurtenissen die bij deze ouderen het gevoel van verbinding en zingeving aantasten zijn traumatisch, helemaal voor mensen met dementie. Gelukkig is de volledige lockdown inmiddels voorbij, maar de vraag of dicht echt de juiste keuze is geweest, zal wat mij betreft altijd onbeantwoord blijven, maar de vraagtekens zullen blijven bestaan !