De huishoudbeurs

ik zou niet willen beweren dat vrouwenveel shoppen, maar bij sommige vrouwen heb ik het idee datZalando een filiaal is begonnen in hun huiskamer. Shoppen hoort nu eenmaal bij vrouwen. Daar kunnen ze niets aan doen, dat is genetisch bepaald. Kleding en schoenen. De meeste vrouwen kunnen er niet genoeg van in huis hebben. Je kunt toch ook niet twee keer in dezelfde outfit ergens naar toe gaan. Nee, ik kan me goed voorstellen dat je af en toe iets nieuws nodig hebt. Vrouwen zijn niet alleen verslaafd aan shoppen. Ik ken vrouwen bij wie het elk jaar n de maand februari behoorlijk begint te kriebelen. Ze kunnen dan nergens anders aan denken of over praten. Er worden geen afspraken in de agenda gezet, want ze moeten er naar toe. En weet u waar naar toe? Zucht…..naar de huishoudbeurs! Een vriendin van mij is ook al jaren besmet met dat virus. Vorige week was het weer zo ver. Ja hoor, ze moest naar de huishoudbeurs. “Kun je daar geen column over schrijven?”, vroeg ze me. U zult begrijpen dat ik gezwicht ben. Ik was al lang blij dat ze niet vroeg of ik mee wilde gaan. Maar goed, dat risico liep ik niet, want het is natuurlijk een typische aangelegenheid voor vrouwen. Vroeger ging ze er met haar moeder naar toe, maar tegenwoordig neemt ze haar dochter op sleeptouw mee. Weliswaar vergezeld door een aantal vriendinnen van haar. Of die vriendinnen ook dochters hebben weet ik niet, maar ze waren er in ieder geval niet bij. Ik zou bijna medelijden met haar dochter krijgen. Ze is begin twintig en dreigt hierdoor nu ook al besmet te raken met het huishoudbeurs virus. Een beetje moderne vrouw neemt haar dochter mee naar Pinkpop of een dergelijk festival, maar nee hoor. Zij neemt haar dochter mee naar de huishoudbeurs.

Ik ben er gelukkig nog nooit naar toe geweest en heb dus ook geen enkel idee waarom zoveel mensen jaarlijks naar die huishoudbeurs gaan. Ik heb mijn vriendin wel eens gevraagd wat er nu zo leuk aan is. “Alles is gratis, je kunt van alles meenemen”, was steevast haar antwoord. Als ik dan vroeg of die gratis dingen ook dingen waren die ze nodig had, keek ze me altijd heel verontwaardigd aan. Ik stel die vraag dus maar niet meer. Dat “Alles is gratis”, zal trouwens ook wel meevallen, denk ik. Het past overigens helemaal bij haar. Vroeger hoorde ik haar al vaak zeggen als iets gratis te verkrijgen was: “Gewoon meenemen, al is het maar voor de heb”. Ze komt oorspronkelijk uit het oosten van het land. Ik heb wel eens gedacht dat het daar iets mee te maken had. Als ik echter de bezoekers aantallen van die beurs bekijk, dan kom ik tot de conclusie dat dat nooit de reden kan zijn.

Vorige week is ze dus ook weer geweest. En niet op zo maar een dag. Nee, uitgerekend op mijn verjaardag! We zouden gaan lunchen om het te vieren, maar dat is nu een paar weken uitgesteld. Ze is naar de huishoudbeurs geweest, dus nu moet ze eerst een paar weken naar de fitness. Kennelijk krijg je op die beurs dus ook gratis te eten en drinken. Ik heb me er maar bij neergelegd. Ik heb ook niet gevraagd wat ze er dit jaar weer allemaal gratis heeft gekregen. Sterker nog, ik wil het niet eens weten. Heb haar niet gevraagd of er ook mannen waren. Volgend jaar gaat ze ongetwijfeld weer. Ik heb nu al medelijden met haar dochter!