De meest irritante verkeersdeelnemers

U kent ze ongetwijfeld ook wel. De hufters in het verkeer. Ik ga u, al dan niet, verblijden met een aantal irritante deelnemers aan het verkeer. De meest irritante zijn voor mij de, met name, mannen die zo nodig in groepen op een racefiets de fietspaden dan wel wandelpaden onveilig moeten maken. Op het smalle pad hier in het molengebied komen ze dagelijks langs. Een bel hebben ze niet en ze schijnen ook niet af te kunnen remmen. Ze moeten altijd zo hard mogelijk rijden. Waarschijnlijk streelt het hun ego als ze langs komen scheuren zonder rekening te houden met andere weggebruikers. De meesten zien er trouwens ook niet uit in hun veel te strakke wielertenues. Als ze een café tegenkomen schijnen ze opeens wel te kunnen remmen.

Wandelaars kunnen trouwens ook vreselijk irritant zijn. Als ik ga vissen dan hangt er een kar achter mijn fiets. Ik ben dus iets breder dan de gemiddelde weggebruiker. Zodra ik wandelaars voorbij wil rijden bel ik keurig om ze te waarschuwen dat er een fiets aankomt. Maar denkt u dat ze ook maar één stap opzij zetten? De meesten vinden dat te veel moeite. Ze doen of ze het niet horen en kijken even achterom, maar verder schijnen ze verplicht te zijn om naast elkaar te blijven lopen. Vreselijk irritant! Dan heb ik ook nog te maken met de honden bezitters. Daar bespeur ik enorme verschillen. Sommige honden gaan als ze los lopen en een teken van hun eigenaar krijgen keurig in het gras liggen tot ik voorbij ben. Dat zijn ook de mensen die meestal vriendelijk groeten. Dan is er ook nog de categorie blaffers en meelopers. Die honden rennen blaffend achter je aan en hoe hard het baasje ook roept: “Hier blijven, kom hier, hierrrrrr!”, ze luisteren voor geen meter. U zult begrijpen dat deze mensen ook niet vriendelijk groeten. Ik doe het dan ook niet naar hen. Mijn buurman werd een paar weken geleden omver gelopen door vijf van die keffertjes. Hij viel op het asfalt. U kent dat wel. Schaafwonden en bloed en weet u wat de vrouw van de hondjes zei? Ze informeerde niet hoe het met hem ging, maar sprak de legendarische woorden: “Dat doen ze anders nooit” en zo liep ze door.

Weet u waar ik ook een hekel aan heb? Als ik in de auto afrem om mensen te laten oversteken, dan zijn er van die mensen die om een of andere reden opeens langzaam gaan lopen. Zo van “U wacht maar op mij”. Vreselijk irritant en ik zou dan het liefst gas geven, maar dat doe ik natuurlijk niet. Ik accepteer het gelaten. U merkt het. Genoeg mensen in het verkeer die nauwelijks rekening met anderen houden. U en ik zijn misschien wel de uitzondering, maar irritant is het vaak wel!