De Tompouce

Vandaag is het Koningsdag, vanwege het Corona virus omgedoopt tot Woningsdag. Daar wi lik het niet met u over hebben, maar wel over iets dat om een of andere reden aan deze dag verbonden is. Oftewel de tompouce. Die lekkernij met dat zachtgele, volle banketbakkersroom en lichtroze, nog iets vochtige glazuur op de bovenkant. En al dat lekkers geserveerd op een bedje van knapperig bladerdeeg. Het liefst met een klein reepje slagroom er bovenop. Natuurlijk van een echte bakker waar het bij binnenkomst ruikt naar versgebakken brood en niet zo’n klef ding uit welke supermarkt dan ook. Voor één tompouce ga je natuurlijk niet naar de bakker, dan neem je er twee of misschien wel drie. Drie van die heerlijkheden, gezellig tegen elkaar aan, in zo’n klein wit, in elkaar gevouwen kartonnen doosje. Krijgt u er al trek in?

Waarom eten we nu zoveel tompouces met Koningsdag? De oranje tompouce is al sinds 27 april 1967 Koningsgebak. Toen Koning (toen nog Prins) Willem-Alexander werd geboren, vierde het koningshuis dit met beschuit met blauwe muisjes én… oranje tompouces. Sindsdien is het gebak 't Koningsgebak. En daarom eten wij ook oranje tompouces! Simpeler kan het eigenlijk niet. Een traditie die al heel lang bestaat. Een groter probleem is het eten van een tompouce. Hoe kunnen we dat nu het beste doen? Ik hanteer al heel lang de volgende oplossing. Eerst de slagroom opeten. Haal dan het dak eraf en eet dit los van de rest van het gebakje. Wat overblijft werk je met twee of meer happen naar binnen.

Niet alleen in Nederland worden tompouces gegeten, zoals u wellicht weet is Frankrijk ook één van de landen waar er van het gebakje genoten wordt. De Fransen kennen de millefeuille (in Vlaanderen bijgenaamd het boekske of glacéke). Een taartje met drie lagen bladerdeeg, vergelijkbaar met onze tompouce. Voor bakkerijen is Koningsdag één van de beste dagen van het jaar. Op Koningsdag worden tot wel 10x zo veel tompouces verkocht als op een “normale” dag.

Kent u trouwens de strip Tom Poes van Marten Toonder? Tijdens een bezoek aan de banketbakker werd Marten Toonder door zijn vrouw attent gemaakt op de naam van het gebakje. Daarop kwam Toonder op het idee om de poes waarover hij avonturenverhalen wilde gaan maken Tom Poes te noemen.

Genoeg nu over Tom Poes of over Tompouce. Het is tijd om er één te gaan eten. Voor u ook? Eet smakelijk !