Een beetje leedvermaak, dat mag toch wel?

De ochtend is voor mij één van de mooiste momenten van de dag. Vooral vroeg, om een uur of zes of nog vroeger. Dan hoor je elk geluidje, maar is het zo stil dat je de stilte bijna kunt horen. Ik luister graag naar de stilte met op de achtergrond het geluid van de wind, de vogels, eenden of ganzen. Soms is er helemaal niets te horen en dan klinkt de stilte nog mooier.

Ik ben dus een vroege vogel. Altijd al geweest en daar zal nooit verandering in komen. Ik begin niet direct met koffie of ontbijt. Nee, ik heb de hele dag de tijd, dus waarom zou ik…….eerst maar eens genieten van de serene rust om mij heen. Het eerste dat ik ‘s morgen vroeg doe, is het plaatsen van een gedicht of column op Facebook. Althans als ik iets nieuws heb om te plaatsen. Het is leuk om te zien dat er al veel mensen online zijn. Vaak zijn het dezelfde mensen. Met een klein beetje leedvermaak bedenk ik me dan dat het de mensen zijn die al vroeg naar hun werk moeten. De eerste reacties op mijn columns komen meestal snel binnen. Uiteraard ook elke keer van dezelfde mensen. Best grappig om te bedenken dat die mensen wakker worden en onder het genot van een kopje koffie niet de krant gaan lezen, maar…..mijn columns. Dat ze daarna naar het werk moeten is voor hen wat minder prettig. Zijn deze mensen (en ik) nu Facebook verslaafd? Nee, natuurlijk niet. Het zijn sociale mensen die interesse hebben in anderen.

Wie vroeg opstaat heeft meer frisse en productieve tijd tot zijn beschikking. Hierdoor krijg je een voorsprong op de dag. Zo leer je jezelf een vroege vogel te worden! Als je dat tenminste, zoals ik, al niet van nature bent. “Oke, maar als ik niet de verplichting van het werk had gehad, dan had ik mooi nog geslapen”, zullen sommige mensen denken. Dat kan ik me ook wel weer voorstellen, maar mij lukt het gewoon niet. Ik heb de behoefte ook niet. De ochtend heeft een magische stilte over zich, en wanneer iedereen wakker begint te worden heb ik al veel nuttigs gedaan en ben ik lekker wakker. Je zou je kunnen afvragen of het plaatsen van een column op Facebook iets nuttigs is, maar ik vind het gewoon leuk om te doen. Deze column schrijf ik trouwens zo rond 6.30 uur in de ochtend terwijl het heerlijk stil is om mij heen. Facebook zie ik langzaam wakker worden. Sommige mensen laten eerst de hond uit voor ze gaan werken en anderen zie ik van Facebook verdwijnen omdat het voor hen tijd is om naar het werk te gaan. “Ha, ha…...”. Nee, ik lach ze niet uit. Ik zou het niet eens durven. Ik lach ze alleen maar toe, maar een klein, heel klein beetje leedvermaakheb ik toch wel!