Een dag uit het leven van ………..

Een man zit in een café in Alblasserdam achter een kop koffie. De kroegbaas vraagt waarom hij zo chagrijnig kijkt. ‘Omdat ik hier zit’, antwoordt hij. ‘Alblasserdam is niet het eerste waar je aan denkt als je er een vrolijke dag van wilt maken.’ ‘Zit wat in’, zegt hij. ‘Woonden we maar in Amsterdam. Dat trekt toeristen, begrijpt u wel?’ De man begrijpt er niets van maar hij houdt verder zijn mond maar.

‘Jezus, er kan bij u echt geen lachje af he?’, dramt de kroegbaas door. ‘Klopt’, zegt de man. ‘Ik ben op weg naar een van mijn beste vrienden. Hij heeft net te horen gekregen dat hij nog drie maanden te leven heeft. Met een beetje mazzel, vier maanden. Hij is ongeneeslijk ziek. Dan ga je niet voortdurend in een deuk bij elke vraag of grap van een kroegbaas uit Alblasserdam.’

‘Heeft hij “K”, fluistert de kroegbaas witjes. ‘Nee hoor, hij heeft het hele alfabet. Van onder tot boven onder de kanker!!!’. Het laatste woord schreeuwt de man hem toe waardoor de kroegbaas geschrokken terugdeinst. ‘O’, zegt de kroegbaas na een tijdje. ‘Weet u wat het is? De mensen eten tegenwoordig niet goed meer. Te weinig groente en fruit is funest heb ik laatst op TV gezien’. ‘Zou kunnen’, antwoordt de man. ‘Laat ik daar dan maar meteen verandering in brengen. Geef me om te beginnen maar koffie met een appelpunt. Met veel slagroom. Terwijl de kroegbaas een appel punt gaat halen peinst de man zich suf wat hij moet zeggen tegen zijn vriend die hij straks ziet. ‘Hoe gaat het met je?’, is wel erg cynisch wanneer je dat vraagt aan iemand die zijn doodvonnis heeft gehoord.. Of, kop op man, ze kunnen veel tegenwoordig’ lijkt hem ook niet zo’n handige opmerking . Hij weet gewoon niet wat hij zal gaan zeggen en zeker nog niet hoe hij iets gaat zeggen.

Intussen komt de kroegbaas terug met een appelpunt of iets wat daar voor moet doorgaan. De man prikt een beetje in de smurrie en er komt een muffe geur uit een stuk verbrand klokhuis dat onder een beetje slagroom zit weggedoken. ‘Jezus man, waar heb je dit opgegraven ? Die vriend van mij heeft hier zeker veel appelgebak gegeten? Als je dit gegeten hebt, helpt geen enkele chemokuur meer’. Beledigd loopt de kroegbaas weg en de man staat op en legt wat geld op de bar. Terwijl hij de deur uitloopt roept hij: ‘Kop op, ze kunnen veel tegenwoordig”. Ja, ze kunnen veel tegenwoordig maar dat zal mijn vriend niet meer helpen. Hij houdt er vandaag mee op. Vrijwillig en hij staat erop dat ik daar bij ben… De kroegbaas weet, voor het eerst, ook niet meer wat hij moet zeggen, dus hij zwijgt begripvol.