top of page

En toen werd ze wakker (De belevenissen van de oude vrouw deel 3)

  • Foto van schrijver: Rien de Heer
    Rien de Heer
  • 14 feb 2020
  • 2 minuten om te lezen

“Tringgggggg…..tringgggggg…….tringggggggg”, met een schok werd de oufde vrouw wakker. Ze zat direct rechtop in bed. Waar was ze? Ze keek slaperig om zich heen. De vertrouwde kamer met het al wat verkleurde behang. De donkerbruine gordijnen. De stoel waarop haar kleding lag. Niets vreemds eigenlijk. Ze wreef zich nog eens in haar ogen. Ze was toch onderweg naar Mexico? Een glimlach verscheen op haar verweerde gezicht. Ze had weer eens gedroomd en nog heel realistisch ook. “Maf mens”, dacht ze. Het zou toch ook te gek zijn geweest. Een reis naar Mexico boeken omdat je gewend bent elke week een soort van Mexicaanse groente te eten uit een Bonduelle blikje? Dat gelooft toch niemand, daar trapt toch niemand in? Je moet wel behoorlijk van het padje af zijn om zoiets te doen.


Ze was dan wel 84, maar helemaal gek was ze toch nog niet. Haar jongste zoon is taxi chauffeur, dus haar droom was wel levensecht. Ze kon zich ook goed herinneren wat ze had gedroomd. En dan op haar 84e alleen naar Mexico. Ze was wel eens op vakantie geweest, maar buiten Europa was ze nog nooit geweest. Busreizen waren dat, maar in een vliegtuig had ze nog nooit gezeten. En dan nog eens dromen dat je in een vliegtuig in slaap valt. Net voor de landing. Wat kan een mens, zeker een mens op leeftijd, toch raar dromen!

Ze heeft er de hele dag aan lopen denken. Een chauffeur die dacht dat ze zijn moeder was, althans vond dat ze veel op zijn moeder leek. Ze had haar zoon niet herkend in die man, maar toch moest er een soort van verband zijn, want haar zoon is immers taxi chauffeur. Ach, ze moest er maar niet teveel over nadenken. Het was toch allemaal niet meer dan een droom. Dat van dat blikje Bonduelle klopt wel. Dat eet ze inderdaad elke week. Dromen bevatten dus kennelijk een bepaalde vorm van realiteit aangevuld met een rijke fantasie. Ze moest er weer om lachen. ‘s Avonds belde ze haar zoon. Ook hij moest smakelijk lachen om het hele verhaal. Ze had geen zin meer om TV te kijken. Het was een lange dag geweest, dus besloot ze vroeg naar bed te gaan. Benieuwd waar ze nu weer over zou dromen. Met een glimlach op haar gezicht viel ze in slaap.

 
 
 

Recente blogposts

Alles weergeven
Ik ben ook maar een mens

Een conclusie die ik regelmatig trek. Ik ben ook maar eens mens, dus ik word ouder en denk misschien daarom veel vaker na over het leven...

 
 
 
Is meedoen belangrijker dan winnen?

Lang geleden dat ik een column geschreven heb. Enkele honderden in de laatste jaren, dus na een droogte van enkele maanden heb ik me er...

 
 
 
Kerstmis 2024

Ik zal maar weer direct met de deur in huis vallen. Zelf heb ik helemaal niets met Kerstmis. Voor mij zijn het de meest vervelende dagen...

 
 
 

Comments


FOLLOW ME

  • Facebook Classic
  • c-youtube

© 2015 by Rien de Heer. Proudly created with Wix.com

bottom of page