Geen besef van tijd

Tijd is iets ongrijpbaars dat heel veel mensen toch willen beheersen. Afspraken worden gemaakt op tijd. Het hele leven bestaat uit tijd en aan het einde is je tijd gekomen. Tegenwoordig heb ik heel vaak totaal geen besef van tijd. Ik leef dan voor even in een totaal andere wereld. Het is het gevoel van overgave aan iets waarvan ik weet dat ik me er heerlijk in voel. Overgave geeft mij dus het “Zonder besef van tijd”-gevoel. Mezelf overgeven aan situaties die mij in vervoering kunnen brengen, of mij mezelf laten verliezen. Heerlijk is dat.

De mooiste momenten zijn de momenten waarop ik geen besef van tijd heb. Dat ik niet bezig ben met allerlei gedachtes in mijn hoofd, dat er geen horloge om mijn pols zit. Dat het niet uitmaakt hoe laat het is, wat er allemaal om mij heen gebeurt, omdat ik gewoon geniet. Morgen is morgen en vandaag is vandaag. Genieten zonder grenzen, omdat ik niet bezig ben met de tijd. Mezelf verliezend en winnend van de tijd. Ik besef dat het niet meer hoeven werken hierop uiteraard een positieve invloed heeft. Een leventje dat me dus prima bevalt.

Hoewel ik vaak geen besef van tijd heb, merk ik dat er iets heel geks aan de hand is met de tijd. Naarmate ik ouder word, lijkt ‘ie sneller te verstrijken. En dat terwijl er nog steeds (maar) 24 uren in een dag zitten. Toch voelt het alsof het klokje sneller tikt. Tijdsbesef is wat dat betreft een heel persoonlijk ding. Een ieder kan dat anders ervaren. Een dag duurt soms heel lang. Zo lang dat je je afvraagt of er misschien ineens toch meer dan 24 uur in zitten. Er zijn ook van die dagen die voorbij lijken te vliegen, zonder dat je het door hebt. En dat zijn vaak de leukste. Want als het leuk is, gaat de tijd gek genoeg ook vaak sneller. Kul natuurlijk, dat weet iedereen, maar toch voelt het zo. En dat is het ‘m dus. Tijd is ook een gevoelskwestie. Wij mensen zijn ons dus juist heel erg bewust van tijd en van verleden en toekomst. Daardoor weten we ook dat we ooit dood zullen gaan. Ik denk daar wel eens aan. Mijn ouders zijn al geruime tijd overleden. Als ik daaraan terugdenk, dan lijkt het me allemaal zo kort geleden, maar over acht jaar ben ik net zo oud als mijn moeder geworden is. Over veertien jaar ben ik net zo oud als mijn vader mocht worden. Niet dat ik er lang bij stilsta of dat ik mijn leven erdoor laat beïnvloeden, maar zo af en toe schiet deze gedachte toch wel eens door mijn hoofd.

Het is daarom voor mij ook extra prettig om zo af en toe geen besef van tijd te hebben. Dan doel ik niet op de momenten dat ik ‘s avonds op de bank in slaap val, later wakker wordt en geen besef heb hoe laat het eigenlijk is. Nee, het zijn de uren dat ik volop bezig ben met leuke dingen en daarbij zelfs niet aan de tijd denk. Zoals ik al schreef…… mezelf verliezend en winnend van de tijd. Ondanks dat we al even in de Corona tijd leven, heb ik deze momenten steeds vaker en laten ze me ook een beetje ontsnappen uit deze bizarre tijd. Ik heb deze heerlijke momenten en ik gun ze u ook ……. van harte zelfs!