Gelooft u in sprookjes?

Ik heb nooit iets gehad met sprookjes, dit om te beginnen. Vroeger in mijn jeugd was dat al zo. Ik kan me niet herinneren dat ik er veel gelezen heb of dat ze voorgelezen werden toen ik jong was. Neem nu het sprookje van de zeven dwergen die, hoe spannend het misschien klinkt, opgegeten worden door de gelaarsde kat en aan het eind van het verhaal toch weer gered worden door de wolf uit het sprookje van Roodkapje. Pinokkio zou er spontaan een lange neus van krijgen !

Trouwens, in welk bos ik ook loop, Hans en Grietje kom ik daar nooit tegen. Om maar te zwijgen over Ali Baba en de veertig rovers. Paddenstoelen genoeg, maar ene Paulus heb ik er nog nooit gezien. Of was dat nu geen sprookje? Ik geloof er dus niet in. Niet in oude sprookjes en niet in moderne sprookjes.

Een sprookje is in oorsprong een mondeling overgeleverd volksverhaal waarin vaak magie een rol speelt en een beroep wordt gedaan op de fantasie van de lezer of luisteraar. Het begint vaak met de stereotype openingsformule "Er was eens..." en speelt zich af op een onbepaalde plaats in een onbepaald verleden, wat ook een bepaalde sfeer oplevert. Fantasie heb ik voldoende, dat blijkt wel uit mijn columns. Misschien moet ik een van mijn volgende columns beginnen met: "Er was eens…", misschien dat er dan toch een soort van sprookjesachtige column ontstaat.

“Er was eens een lief klein meisje; iedereen die haar zag hield veel van haar, maar haar grootmoeder wel het allermeest, en die wist eenvoudig niet, wat ze het kind allemaal zou willen geven. Op een keer gaf ze haar een rood fluwelen mutsje, en omdat het haar zo goed stond en ze nooit meer iets anders droeg, werd ze voortaan enkel maar Roodkapje genoemd”. Zo begint een van de meest bekende sprookjes. Ik ken dit begin niet uit mijn hoofd, maar heb het even opgezocht. Een sprookje begint dus altijd heel aandoenlijk, vervolgens komt er een slechterik en uiteindelijk loopt het toch goed af. Nu moet ik wel bekennen dat heel veel verhalen aan het eind goed aflopen, maar sprookjes…….nee, ik heb ze nauwelijks gelezen. Wat ik wel veel gelezen heb zijn de verhalen over de jongens van de Kameleon en de avonturen van Arendsoog. Ik heb er zelfs nog een aantal op mijn boekenplank staan. In die boeken kon ik urenlang verdwalen. Het zal inmiddels duidelijk zijn dat ik dat met sprookjes nooit heb gehad. Maar zo zal iedereen zijn of haar favoriete verhalen of boeken uit zijn of haar jeugd hebben, of niet soms?