Herinneringen aan mijn moeder

Het was een week in februari 2009. Een week om nooit te vergeten. De ene vrijdag geeft een nog volop in het leven staande vrouw aan dat ze buikkrampen heeft en de volgende vrijdag komt ze te overlijden. Dit overkwam mij en mijn moeder en het was dus delaatste week in haar leven. Ze heeft nooit kunnen voorzien dat dit de laatste week in haar leven zou worden. Een week vol angsten, verdriet en ook vele mooie momenten die altijd in mijn herinnering zullen blijven. Een week waarin we, nog nader dan we al waren, tot elkaar zijn gekomen. Een week waarin mijn moeder haar laatste wens heeft uitgesproken……een boek over haar, over wat haar overkomen is. De gevoelens die daarbij een rol hebben gespeeld, zowel bij haar als bij mij. Een eigen boek, zoals ik die ook na het overlijden van mijn vader heb geschreven…een boek voor en over haar.

Een dergelijke wens kun je alleen maar honoreren. Ik heb haar in die laatste week van haar leven dan ook bijna dagelijks toegezegd dat het boek er zou komen. We hebben zelfs samen de titel besproken, samen bepaald welke foto er op de kaft van het boek zou komen. Een boek van ons samen, voor ons samen. Die laatste week heeft zoveel impact op mij gehad, en heeft het nog steeds, dat het voor mij al vrij snel duidelijk was dat ik de laatste dagen uit het leven van mijn moeder ooit in boekvorm zou laten verschijnen. Twee jaar na haar dood heb ik het boek geschreven en is het in eigen beheer op de markt gebracht.

Een verhaal over mij en mijn moeder. Over een proces van te horen krijgen dat een vergevorderd proces van kanker, totaal onverwacht, binnen een aantal dagen een einde zal maken aan een leven. Het is een boek geworden met verhalen en gedichten. Gedichten die mijn gevoelens weergeven over dit proces en ook ver daarna. Gedichten en verhalen waarvan ik wist dat mijn moeder ze zou waarderen.

Die week in februari 2009. het was een bijzondere week. Het was een emotionele week. Het was een droevige week, maar bovenal was het ondanks het verdriet de mooiste week uit mijn leven. Onderstaand gedicht typeert die week en geeft ook mijn gevoelens over die week weer. Gevoelens die nog steeds in mij leven.

Dag lieve mam

Voor anderen was je er, je hele leven jouw allerlaatste wens

was te verwachten

maar hoe emotioneel ook

het verdriet in mij

kon het slechts verzachten

je legde je neer bij wat je overkomen is geen geklaag of meelij riep je aan

zo zal ik je altijd behouden

in mijn herinnering, lieve mam nu je van me bent gegaan