Herinneringen van een schoolmeester

In het verre verleden heb ik een korte periode in het onderwijs gewerkt. Ik bewaar mooie herinneringen aan mijn periode van de opleiding, waarbij ik stage liep op diverse basisscholen. Een mooi verhaal heeft betrekking op de vierde klas van een katholieke basisschool in mijn woonplaats. Tegenwoordig zou dat groep 6 genoemd worden, dus kinderen van een jaar of 10. ik was niet katholiek en dat was voor de school geen enkel probleem. Ik heb een half jaar op deze school doorgebracht en met veel plezier.

Iedere klas heeft natuurlijk van die kinderen die je extra in de gaten moet houden omdat ze proberen uit te testen hoe ver ze kunnen gaan. Ook deze klas had zo’n jongen. Echt een boefje, maar verder best een leuke jongen. ‘s Morgens om 10 uur was het de gewoonte dat één van de kinderen voor de leerkracht naar de keuken mocht om koffie te halen. Meestal werd dat als een soort van beloning gezien voor goed gedrag. Op een dag was ik op dat tijdstip les aan het geven en ik besloot het anders aan te pakken. Ik vroeg juist aan dat boefje of hij koffie voor me wilde halen. Tegenwoordig drink ik mijn koffie zwart, maar toen was het nog met melk en suiker.

Het was mijn stage periode en ik zag de vaste onderwijzeres van de klas naar me kijken met een blik in haar ogen van “Hoe kun je uitgerekend hem nu naar de keuken sturen?”. Er ontstond wat gelach in de klas, want de andere kinderen dachten zonder twijfel: “Leuk….die gaat vast iets uithalen !”. ik ben ook niet gek, dus ik wist ook wel dat er iets zou gebeuren.

Hij was wonderwel vrij snel terug en met een ondeugende glimlach op zijn gezicht bracht hij mij de koffie. “Alstublieft meester” , zei hij opvallend braaf. Ik nam de koffie van hem aan en roerde de koffie. Bij de eerste voorzichtige slok merkte ik al dat er bijna meer suiker dan koffie in de mok zat. Ik trok een zo vies mogelijk gezicht en vroeg aan hem: “De koffie is een beetje sterk, zou je nog wat suiker voor me willen halen?”. Zijn mond viel open van verbazing, maar hij ging naar de keuken en kwam terug met twee klontjes suiker. Ik heb de extra suiker in de koffie gedaan en met een stalen gezicht heb ik alles opgedronken. De koffie was niet om te zuipen zo zoet, maar dat heb ik natuurlijk niet laten merken. Ik heb hem bedankt voor de koffie.

Kennelijk heeft het indruk op hem gemaakt of ik heb zijn respect gekregen, want verder heb ik nooit problemen met hem gehad. Hij bleef het boefje van de klas, maar rottigheid heeft hij nooit uitgehaald. Het is al meer dan veertig jaar geleden, maar het blijft één van de mooiste herinneringen uit mijn tijd in het onderwijs.