Het boterbriefje is net een vaccinatiebewijs

Het is de tijd van de briefjes. Het belangrijkste briefje zou ik bijna vergeten. Wat dacht u van het “boterbriefje”? De term “boterbriefje” wordt tot op de dag van vandaag door velen gebruikt teneinde de formaliteit van huwelijkssluiting te bagatelliseren. Alsof bij de ambtenaar van de burgerlijke stand iets gebeurt waarvan de zin betrekkelijk is. Nee, natuurlijk niet, dat is voor de rest van het leven. Alsof zo'n huwelijksceremonie een beetje poppenkast is met voornamelijk emotionele en symbolische waarde. Nee, natuurlijk niet, dat is de belangrijkste stap in het leven. Of ben ik nu als verstokt vrijgezel te cynisch? Begin ik misschien een “oude” brommende columnist te worden?

Tot de Franse Revolutie had de Kerk in huwelijksaangelegenheden een belangrijke, zo niet doorslaggevende stem. Tot de Reformatie (begin 16e eeuw) was de Kerk zelfs alleenheerser op dit levensbeschouwelijke veld. En dat leidde in de tweede helft van de 15e eeuw tot het ontstaan van een gebruik dat tot op de dag van vandaag zijn sporen nalaat. Ik zal het u uitleggen. In de vastentijd was destijds het gebruik van zuivelprodukten niet toegestaan. Voor menige liefhebber van boter, kaas en eieren was dat niet te verteren. En daarop speelde de pastoor handig in door tegen betaling van een som geld een “boterbriefje” af te geven. Zo'n document verschafte de bevoegdheid ook in de vastentijd zuivelprodukten te consumeren. Het aldus opgehaalde geld werd uiteraard besteed aan een nobel doel maar helaas kwam misbruik ook in die tijd al in ruime mate voor. U heeft niets aan deze informatie, maar u weet nu in ieder geval waar de term “boterbriefje” vandaan komt. Heel vroeger was het boterbriefje dus net zoiets als tegenwoordig een vaccinatiebewijs.

Een boterbriefje halen is dus een veelgebruikte uitdrukking bij het aangaan van een belangrijke verbintenis, het huwelijk. En wie wil er nu niet getrouwd zijn? Maar inmiddels kennen we allerlei vormen van samenlevingscontracten. De komende weken en maanden zal er onderhandeld worden over een regeerakkoord. Dat is traditiegetrouw de eerste stap naar nieuw beleid voor de komende jaren. Maar ook hier hebben we alle vormen van samenwerking nodig. Er is een duidelijke roep om een nieuw sociaal contract. Hierbij zijn ook werkgevers, werknemers en lokale overheden nodig. Het vertrouwen in de overheid moet weer versterkt worden. We willen weer kunnen bouwen op onze overheid. De eerste stap in het herstel van vertrouwen is dat woorden nu eens waar gemaakt moeten worden. “Kom nu maar op met dat boterbriefje!”, zou ik willen zeggen. Ik ben echter wel bang dat het huwelijk tussen de regeringspartijen nog wel even op zich laat wachten.

Misschien ben ik wel getrouwd voor het zover is, maar dan zult u me wel eerst ten huwelijk moeten vragen. Zelf heb ik niet de verwachting dat ik er ooit aan zal beginnen. U moet trouwens wel afwachten of ik “ja” zal zeggen, want het boterbriefje halen is natuurlijk de belangrijkste stap in het leven en dat doe ik natuurlijk niet met iedereen. Ik zeg niet zo snel “ja”. Hopelijk gaat het in Den Haag allemaal wat sneller.