Het nieuwe normaal

Waar moet je de inspiratie voor een column vandaan halen in de huidige tijd? Ik vind het lastig. Er gebeurt niet zoveel meer, hè. Veronica Inside en Johan Derksen zijn van de buis. De sportschool van Arie Boomsma is open. Over Wilfred Genee heeft iedereen geschreven. Sinterklaas is nog niet in het land. André Hazes jr en Marco Borsato gaan niet meer vreemd, dus eigenlijk is het een beetje komkommertijd.

Het nieuwe normaal lijkt al helemaal ingeburgerd te zijn. Aan de hand van nieuwsberichten van de afgelopen tijd schort het nog wel eens aan het gebruik van gezond verstand bij sommige mensen in ons land. Ongeacht herhaalde oproepen en het meermaals onder de aandacht blijven brengen van de van toepassing zijnde maatregelen, gaat er nog regelmatig iets mis in het volgen van de opgelegde restricties. Ik snap ook best dat het allemaal een beetje begint te vervelen en dat het lang lijkt te duren. Versoepeling is en komt er steeds meer, maar we worden nog steeds geconfronteerd met een anderhalve meter maatschappij. Dat is inmiddels het nieuwe normaal geworden. Ik kan hier wel als een soort Arie Boomsma de moraalridder uit gaan lopen hangen, maar ook ik heb er moeite mee en merk ook wel dat anderhalve meter samenleven me moeite kost. Ik laat het ook wel eens toe dat er minder dan anderhalve meter afstand is tussen mij en anderen, maar ook ik probeer er wel zoveel mogelijk rekening mee te houden. Of het allemaal vruchten afwerpt begin ik wel steeds meer te betwijfelen. Is het allemaal echt nodig of doen we het omdat we hopen dat we het niet voor niets doen? Laten we ons allemaal niet te bang maken door de hieromtrent ook in onzekerheid verkerende experts?

We lijken gewend te raken aan het nieuwe normaal. Zelfs het voor elk boodschapje in de winkel een karretje pakken is niet meer gek. Echter, ook voor mij mag dit allemaal heel snel overgaan. We moeten proberen het positieve te zien natuurlijk. Het geeft een gevoel van solidariteit dat we massaal helpen een virus te bestrijden of de kop in te drukken, althans dat proberen de trouwe aanhangers van het beleid van de regering ons wijs te maken. Dat gevoel heb ik helemaal niet. Ik accepteer dat het nodig is om anderhalve meter afstand te bewaren. Ik geloof er steeds minder in dat het echt nodig is, maar doe er niet aan mee met een solidariteitsgevoel van goed samen bezig zijn. Heeft u dat gevoel wel? Arie Boomsma zal ongetwijfeld elke dag met dat gevoel opstaan, maar ik word liever op een andere manier wakker en u hopelijk ook.