Het onzichtbare gevaar
- Rien de Heer
- 25 mei 2020
- 2 minuten om te lezen
We kunnen het Corona virus niet zien, maar toch is het overal aanwezig. Alle opgelegde maatregelen lijken te werken. De strijd tegen de onzichtbare tegenstander heeft zijn sporen nagelaten. De kruitdampen zijn op dit moment een beetje opgetrokken, maar de fase van paraatheid is nog wel voelbaar. Het hakt erin, het virus met zijn verwoestende werking dat zich voor even lijkt terug te trekken. Een angstaanjagend fenomeen dat overal op de loer ligt. Een gevaar dat de witte vlag nog niet heeft gehesen en als een sluipschutter opnieuw kan opduiken. We blijven op onze hoede, zodat looplijnen en beschermende middelen opvallend en vooral maatgevend zijn.
Toch lijkt het alsof we steeds meer en meer terugkeren naar de tijd voor Corona. Zodra het water ons tot aan de lippen dreigt te komen, komt waardering in een ander daglicht te staan. We stellen andere prioriteiten. Maar zodra we denken dat het ons persoonlijk niet (meer) raakt en we ons veilig genoeg wanen, neemt het leven gewoon weer zijn eigen loop. Ik merk dat ook in mijn eigen omgeving. Als ik nu over straat loop heb ik niet het gevoel dat ik in een angstige wereld leef. Corona is niet langer het enige onderwerp van gesprek dat het enkele weken geleden nog wel was.
Binnenkort komen er ook meer vrijheden. We gaan langzaam over naar een nieuwe wereld. De wereld waarin bijna alles weer kan, maar wel op gepaste afstand. De anderhalve meter wereld. Bioscopen gaan weer open. Restaurants zijn weer toegankelijk. Musea en theaters openen hun deuren. Allemaal onder strikte regels, maar we hebben weer iets om naar uit te kijken. De vraag is alleen wat hiervan de gevolgen zullen gaan zijn.
Zolang het aantal doden als gevolg van Corona geen schrikbarende cijfers meer oplevert en het aantal ziekenhuisopnames daalt, worden mensen automatisch minder angstig. De aantallen die we nu dagelijks horen, beginnen we normaal te vinden. Het is natuurlijk niet zo, maar we doen het wel. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar. Sceptici verwachten dan ook dat er een tweede golf zal komen als gevolg van de vrijheden die we gaan krijgen. Hopelijk krijgen ze geen gelijk en stilletjes heb ik ook de verwachting dat het niet zo zal zijn. Misschien berust dat meer op hoop dan op een verstandelijke benadering. De tijd zal gaan leren of dit gevoel uit gaat komen, want het onzichtbare gevaar blijft natuurlijk ook de komende tijd aanwezig.
Recente blogposts
Alles weergevenEen conclusie die ik regelmatig trek. Ik ben ook maar eens mens, dus ik word ouder en denk misschien daarom veel vaker na over het leven...
Lang geleden dat ik een column geschreven heb. Enkele honderden in de laatste jaren, dus na een droogte van enkele maanden heb ik me er...
Ik zal maar weer direct met de deur in huis vallen. Zelf heb ik helemaal niets met Kerstmis. Voor mij zijn het de meest vervelende dagen...
ŠŠ¾Š¼Š¼ŠµŠ½ŃŠ°ŃŠøŠø