Het was een bijzondere collega en dat was hij!

In mijn werkende leven heb ik heel wat collega’s meegemaakt en ik kan wel zeggen dat er bijzondere exemplaren bij waren. Over één collega zou ik meerdere columns kunnen schrijven. Wat heb ik met die man veel meegemaakt. Het was een hele sympathieke man, maar hem overkwam echt van alles. Ik kan me een voorval herinneren over startkabels. Ons kantoor keek uit over een plein waar auto’s geparkeerd stonden. Het was op een winterse dag. Dan kan er met een auto natuurlijk van alles gebeuren. Een wat ouder echtpaar stond bij een auto waarvan de klep open stond. De man stapte de auto in en probeerde de motor te starten. Geen enkel teken van leven. Duidelijk geval van een lege accu. De mensen keken hulpeloos om zich heen. Mijn collega had hier met aandacht naar gekeken. Hij besloot de mensen te gaan helpen. Hij trok zijn jas aan en snelde naar buiten. En inderdaad het bleek een lege accu te zijn. Hij bood de mensen aan te helpen door zijn auto tegenover de probleem auto te parkeren en met zijn startkabels het probleem te verhelpen. Hij liep over het plein naar zijn auto, maar kon deze niet vinden. Op dat moment realiseerde hij zich dat hij die dag op de fiets naar kantoor was gekomen. Met een lach op zijn gezicht heeft hij het de mensen uitgelegd. Ook zij moesten er om lachen. Een uurtje later heeft de wegenwacht het probleem verholpen. Tja, het was een bijzondere collega en dat was hij!

Dit is niet het enige voorval met een auto dat ik me kan herinneren. De beste man volgde voor zijn werk een studie. Wekelijks reisde hij vanuit zijn woonplaats met de trein een middag naar Rotterdam om daar bijgeschoold te worden. Op één van die dagen kon hij op de reis terug naar huis geen treinkaartje meer vinden. U begrijpt dat het al enige tijd geleden is. Overal gezocht maar het kaartje bleef onvindbaar. Geen nood. Hij kocht een kaartje enkele reis terug naar zijn woonplaats. Op het station aangekomen liep hij naar de fietsenstalling voor het laatste stukje terug naar huis. Zijn fietssleutel vond hij niet, maar wel zijn autosleutels. De beste man was die dag dus per auto naar Rotterdam gereisd. Het probleem was snel opgelost. Hij kocht weer een kaartje enkele reis, nu naar Rotterdam, om zijn auto op te halen. De volgende dag vertelde hij in geuren en kleuren wat hem overkomen was. Hij lachte er zelf het hardst om, dat deed hij altijd om alles wat hem overkwam. Tja, het was een bijzondere collega en dat was hij!

De goede man is helaas niet oud geworden. Op 50-jarige leeftijd is hij thuis in zijn slaap geheel onverwacht aan een hartstilstand overleden. Het was een enorme schok voor mij en alle andere collega’s. Het is al heel lang geleden, maar vergeten zal ik hem nooit!