Het zou je kind maar zijn

Het is 2021 en de Olympische Spelen 2020 zijn bijna voorbij. Het klinkt misschien een beetje raar, maar toch is het zo. Ik heb veel gekeken. Soms, nee eigenlijk vaak, ook live midden in de nacht. Dat kan als je de volgende dag niet hoeft te werken. Ik zal eerlijk toegeven dat ik dan ook wel eens in slaap ben gevallen. De atletiek heeft mij het meest geboeid en dan vooral de loopnummers. Ik heb geen kinderen, maar als ik kinderen zou hebben, dan zou ik het best leuk vinden als dat kind eens rond zou gaan kijken bij een atletiek club. Gewoon om alle onderdelen eens uit te proberen en te zien wat hij of zij het leukste zou vinden. BIj het kijken van de Olympische Spelen moest ik daar opeens aan denken. Hardlopen, of het nu een korte afstand zou zijn of desnoods de marathon. Verspringen of hordenlopen, het zou me allemaal niet uitmaken. Maar je zou toch een kind hebben dat na een paar weekjes meedraaien bij zo’n club thuis komt met de mededeling: “Papa, ik wil het allerliefst gaan polsstokhoogspringen”. Ziet u het al voor zich? Hoe komt iemand in vredesnaam op het idee om juist die tak van sport te gaan beoefenen? Neem alleen al de praktische bezwaren. Een kind dat op zijn fietsje naar de atletiekvereniging gaat om te verspringen of te hardlopen, dat is geen enkel probleem. Maar ziet u datzelfde kind al fietsen met een polsstok op zijn of haar schouder? Met de auto naar de club brengen lijkt me ook geen oplossing. En denk dan aan verjaardagen. Nieuwe hardloopschoenen in cadeaupapier verpakt is een leuke verrassing. Maar kom maar eens aan met een in cadeaupapier verpakte polsstok. Hoezo verrassing? Ieder kind ziet toch direct wat er in het papier zit? Nee, dat lijkt me dus helemaal niets. Het lijkt me trouwens een moeilijke sport dat polsstokhoogspringen. Ik zou niet eens onder die lat door kunnen springen, laat staan er over heen. Zo droom ik dus wel eens weg bij het kijken naar al die sporten. U heeft dat misschien ook wel eens gehad. Zeker nu we als Nederland zo succesvol zijn geweest. Gewoon spannend en heel leuk om naar te kijken. Van sommige sporten heb ik zelfs de herhalingen gezien. Hoezo sport verslaafd? Ik zou het dus toejuichen als mijn kind, dat ik dus niet heb, aan sport zou gaan doen en daar plezier in zou hebben. Prestaties zouden niet eens nodig zijn. Als het kind maar plezier zou hebben, maar polsstokhoogspringen…… nee, dat liever niet! Vannacht heb ik trouwens niet gekeken. Heb nauwelijks geslapen omdat ik de hele nacht heb na liggen denken over een vraag waar ik geen antwoord op heb. Misschien kunt u me helpen. Er is namelijk hoogspringen en polsstokhoogspringen. Er is verspringen, maar er is geen polsstokverspringen ….. waarom eigenlijk niet?