Hieperdepiep hoera !

Vandaag vier ik mijn verjaardag, althans ik ben jarig. Vieren is er al lang niet meer bij. Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik de tel kwijt ben geraakt. Je bent zo oud als je je voelt, zo schijnt het. Volgens mij ben ik jonger, maar ik zou me kunnen vergissen.

Vroeger was verjaardag vieren een feestelijk gebeuren. Die tijd heb ik inmiddels gehad. Heel Holland bakt. Nou daar heb ik nooit iets van gemerkt. Mijn moeder bakte vroeger wel eens een cake, maar een taart…..nee, dat heb ik nooit mee mogen maken. Op mijn verjaardag dus geen taart. Ja, van de bakker, maar die bakte het niet speciaal voor mij.

Het is in onze maatschappij gangbaar om elk jaar je geboortedag te vieren wanneer je het presteert om dat kalenderjaar te overleven. Bij het vieren nodig je dan vrienden, familie en kennissen uit. Ik doe daar niet aan mee. Meestal komen er op mijn verjaardag vrienden langs, maar die zijn dit jaar in het buitenland. Behalve neven en nichten, waar ik er nauwelijks één van ken, heb ik geen familie meer. Voor mij dus ook geen feest met familie. Het heeft ook voordelen. Heel Holland bakt niet alleen, maar is ook gewend de verjaardag te vieren. Het is een gewoonte geworden waar bijna niet onderuit te komen is. Een groot deel van de mensenbezwijkt aan de sociale druk en doet mee aan deze gewoonte. Volgens de traditie is het vreemd wanneer je je verjaardag niet viert, en nog vreemder wanneer je op jeverjaardag niet thuis bent, tenzij je een uitzonderlijk goede reden hebt. Met ‘geen zin’ kom je normaliter niet weg. Ik heb daar allemaal geen last van. Niemand die zeurt en ik kan op mijn verjaardag dus doen en laten wat ik wil. Zo hoort het bij een verjaardag om cadeaus te kopen voor de jarige. In eerste instantie is geld geven het makkelijkst. Echter zijn er ook kringen waarin dit als te ‘simpel’ wordt gezien. Niet vindingrijk. Daar hebben ze liever dat je iets ludieks koopt, gewikkeld in papier, zodat de persoon dit kan uitpakken en de dag erna direct in de prullenbak kan flikkeren. Of zodra de visite weg is. Ook daar heb ik allemaal geen last van. Eigenlijk heeft het niet vieren van je verjaardag dus best wel voordelen.

Ik ga ook zelden naar verjaardagen van anderen. Behalve van heel goede vrienden en verder word ik gelukkig ook nergens uitgenodigd. Kent u dat, die verjaardagen met een huis vol mensen? Verschrikkelijk toch? Bij binnenkomst wordt er van je verwacht dat je iedereen die er al is feliciteert. Dus niet alleen de jarige. Dan moet je nog heel strategisch kijken waar je het beste kunt gaan zitten of waar je absoluut niet moet gaan zitten. Indien je naast goede bekenden komt te zitten, zijn de conversaties niet heel moeilijk om te doorlopen. Je gaat gewoon verder waar je bij de vorige verjaardaggebleven was en lult wat weg over futiele zaken, totdat de tijd is verstreken en je naar huis kunt. Meestal hoor je dus op verjaardagen elk jaar dezelfde verhalen. Wanneer je naast iemand zit die je doorgaans nauwelijks spreekt, kan het iets lastiger zijn. Dat bedoel ik dus met strategisch bepalen waar je gaat zitten. Gelukkig blijft dit mij allemaal bespaard.

Vandaag ben ik dus jarig. Verwachten doe ik niemand en ik heb ook niemand uitgenodigd. Het is alleen jammer van die taart, maar dat is dan ook het enige nadeel. Of zal ik toch even langs de bakker gaan ?