Is me dat even lachen

Journalist, presentator, columnist Henk Spaan was in de jaren 80 en 90 populair door tv-programma’s als Pisa en Die 2: Nieuwe Koeien, Studio Spaan en Hard Gras. Tegenwoordig doet Spaan het een stuk rustiger aan en zie je hem bijna niet meer op televisie. Voor het programma Maestro maakte hij een uitzondering. In een recent interview vertelt Henk Spaan over zijn deelname aan de “talentenjacht” Maestro,  waarin BN’ers leren een orkest te dirigeren. Spaan is behoorlijk kieskeurig over aan welke tv-programma’s hij meedoet, maar van Maestro werd hij écht enthousiast, althans dat beweerde hij in dat interview. Maestro kenmerkt zich door een goede, positieve sfeer. Deelnemers worden nooit echt afgekraakt, hoewel er soms wel gelachen wordt als het orkest in de afgrond gedirigeerd wordt.

Het was deze week weer om binnen te blijven, dus via Uitzending Gemist heb ik de eerste aflevering van het nieuwe seizoen, met Henk Spaan, bekeken. Niet omdat Henk Spaan er aan meedoet, maar omdat ik het gewoon een stukje ontspannen, pretentieloos amusement vind en dat kan een mens af en toe ook wel gebruiken. Het knappe van mezelf vind ik eigenlijk wel, dat ik hierdoor zelfs de presentatie door “lulletje rozenwater” Frits Sissing op de koop toeneem. Henk Spaan bleek niet echt over enig dirigeer talent te beschikken en daarin was hij niet de enige. Dat maakt het programma ook wel leuk. Geen leuker vermaak dan wat leedvermaak. In het interview vertelde hij dat hij enthousiast is over het programma. Nou, daar ldat wist hij goed te verbergen. De chagrijnigheid liep met bakken van zijn gezicht af om een onuitwisbare indruk achter te laten op het podium. Zo erg dat een aantal orkestleden er later bijna over gestruikeld is. Spaan kwam op mij over als een zuur, cynisch kijkend, chagrijnig oud mannetje waarbij ik me afvroeg waarom hij in vredesnaam meedeed aan het programma. Hij kon de teleurstelling dat hij niet afviel volgens mij nauwelijks verbergen.

Het was dus weer even lachen, maar bij Spaan kon er geen lachje vanaf. Sommige mensen kunnen dus heel chagrijnig overkomen als ze op televisie verschijnen. Terwijl ik dit schrijf komt onmiddellijk de naam van Angela de Jong in me op. Hoe zou dat nu toch komen? (excuses aan een vaste lezeres van mijn columns). Hopelijk is Spaan in de volgende uitzending wat vrolijker. Anders zou ik hem willen confronteren met een uitspraak van het vroeger komische duo Spaan en Vermeegen: “Vuilnisman, mag deze zak ook mee?”