Kent u dat gevoel?

Als woorden kunnen omschrijven hoe ik mij voel had ik een boek kunnen schrijven. Kent u dat gevoel? Een opkomend gevoel van verafschuwing bekruipt mij. Mijn handen jeuken. Ik wil gooien, slaan, gillen, allemaal tegelijk. Hoe dieper ik in mezelf naar mijn gedachten zoek, des te groter wordt het dilemma. Het verscheuren van mijn geest en het huilen van mijn hart. De hysterische innerlijke strijd die ik voer met mezelf. Kent u dat gevoel zo op de vroege morgen?

Zo’n dag dat alles mis lijkt te gaan. Het waait hard en de regen komt met bakken uit de hemel. Ik wil nog blijven liggen, maar de de plicht roept. Ik wil ontbijten en ontdek dat ik niets in huis heb. Ben zo gehaast dat ik struikel en eerst mijn hoofd en later mijn teen stoot. Alles gaat dus mis. Kent u dat gevoel?

Een oorlog tussen alles overheersende boosheid en ontoegankelijke onmacht.

Minuten lang staar ik voor me uit al waren het uren. Veeg de emoties van mijn gezicht, fatsoeneer mijn kleding en loop naar de hal. Richt nog een blik in de spiegel,en veeg het denkbeeldige schuim van mijn mondhoeken af voordat ik mijn jas pak. Met een harde knal gooi ik de deur achter mij dicht en realiseer me dat mijn sleutels nog op tafel liggen. Kent u dat gevoel?

Op hetzelfde moment loopt mijn buurman ook de deur uit. Twijfelend kijkt hij mij aan. Ik bedenk me geen moment en met een glimlach begroet ik hem, “Mooi weertje hè?”, buurman. Kent u dat gevoel? Ik gelukkig niet en zeker niet op deze heerlijke maandagmorgen.