Laatbloeier

Ik bedenk me al heel lang af of ik nu een laatbloeier ben of niet. Niet omdat ik nog steeds vrijgezel ben, maar meer als ik het heb over schrijven. Op school was Nederlands altijd mijn favoriete vak. Vooral grammatica. Rekenkundig en taalkundig ontleden was voor mij een koud kunstje. Ik heb me alleen altijd afgevraagd wat ik er in de praktijk nu eigenlijk aan gehad heb. Maar dat is met veel dingen zo die je vroeger op school leerde. Waar ik volgens de leraren, en die konden het weten, ernstig in tekort schoot was het schrijven van opstellen. Hoger dan een 6,5 scoorde ik zelden. Ik had er kennelijk geen talent voor. Het is me echter wel eens gelukt om mijn leerkrachten daarmee te verbazen. Op de lerarenopleiding had ik twee docenten Nederlands. De één vond literatuur een belangrijk onderdeel van de lessen en de ander was meer van het creatieve schrijven. Schrijven wat er in je opkomt en je nergens voor schamen. Dat deed ik dan ook niet. Ik heb een keer een opstel geschreven en bij beide leerkrachten ingeleverd. Uiteraard zonder dat ze het van elkaar wisten. De literatuur fanaat beoordeelde het met een 5 en de creatieveling met een 8,5. Hetzelfde opstel!

Beide leerkrachten heb ik er mee geconfronteerd. De literatuurman was niet echt enthousiast en kwam met de dooddoener dat smaken nu eenmaal verschillen. De creatieve man zag de humor er wel van in en heeft, zo vertelde hij, zijn collega er een klein beetje mee gepest. Bij de literatuur fanaat stond ook Poëzie op het programma, dat kan ik me nog goed herinneren. Het interpreteren van gedichten en……….ik begreep NOOIT iets van de gedichten die hij in zijn lessen gebruikte. Ze gingen altijd over iets anders dan ik dacht. Nou, toen ben ik zelf maar gedichten gaan schrijven. Mede geïnspireerd door het creatieve schrijven van die andere leerkracht. Dit alles speelde zich lang geleden af op de opleiding tot leerkracht in het basisonderwijs.

Inmiddels is het vele jaren later. In eigen beheer heb ik zes gedichtenbundels op de markt gebracht. Eén zelfs gedeeltelijk voorzien van een levensverhaal. Bijna dagelijks schrijf ik columns die nog gelezen worden ook. Kortom hoe zit het nu eigenlijk? Hebben al die leerkrachten het nu fout gezien of ben ik gewoon echt een talentloze laatbloeier?