Lunchpauze...….helaas een waar gebeurd verhaal

Ongeduldig keek de receptioniste op haar horloge. Het was een drukke morgen geweest. De deuren van de grote hal gaan open. Een man, in zijn linkerhand heeft hij een opengescheurde enveloppe, komt naar binnen. Hij kijkt om zich heen, waarschijnlijk vraagt hij zich af waar hij moet zijn. Zijn ogen gaan naar de receptie en de man komt langzaam in haar richting lopen. Hij heeft een aanmaning bij zich. Het blijkt een marktkoopman te zijn die gesommeerd is zijn stageld voor de weekmarkt te voldoen. De receptioniste legt de man uit waar hij moet zijn om de betaling te kunnen verrichten.

De man loopt door de lange, wat donkere en sombere gang van het gebouw. Wat had die mevrouw nu gezegd? Dan ziet hij een uithangbordje waarop keurig vermeld staat dat daar de kassier zich zal bevinden. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht en vol goede moed begeeft hij zich naar het loket. Daar verschuilt zich een al wat oudere, nors voor zich uit kijkende man. Voordat de marktkoopman nog maar iets heeft kunnen zeggen, krijgt hij al te horen dat de kas gesloten is. Het is twaalf uur geweest, dus het is lunchpauze. De marktkoopman probeert nog uit te leggen waar hij eigenlijk voor komt. Halverwege zijn zin wordt hij onderbroken met de mededeling dat hij daarvoor bij een andere afdeling moet zijn.

Aan de overkant van de gang ziet hij een bordje met daarop de vriendelijke tekst “Loket, hier melden”. De boodschap lijkt hem duidelijk, dus met enige nieuwe hoop stapt hij naar binnen. Dit keer wordt hij te woord gestaan door een iets vriendelijker type. In het kort legt hij uit dat hij een aanmaning heeft gehad en dat hij komt om te betalen. Wederom blijkt hij verkeerd te zijn. De man achter het loket weet echter waar hij wel moet zijn en loopt met de marktkoopman mee naar de juiste afdeling.

Een wat statige dame staat voorovergebogen over haar handtasje. Ze is al aan het opruimen. Bij de marktkoopman verschijnen de eerste zweetdruppels op zijn voorhoofd. Zijn vermoeden wordt bevestigd. Onomwonden wordt hem uitgelegd dat hij inderdaad kan betalen, maar vanaf twee uur. De kas is gesloten en haar lunchpauze is begonnen. De marktkoopman is de wanhoop nabij. Dan bemoeit de man die hem naar de juiste afdeling heeft gebracht zich met het gesprek. Dit heeft duidelijk een positieve invloed. Met een verbeten trek op haar gezicht neemt de vrouw de betaling toch in ontvangst. De marktkoopman krijgt een bewijs van betaling. Hij bedankt de man die hem zo vriendelijk heeft geholpen. Met een toch tevreden gevoel loopt hij de lange gang weer uit. Als hij langs de receptie komt kijkt hij even of deze nog bezet is. De receptioniste is weg. Ze heeft zeker lunchpauze!