Matthijs Gaat Door

Je bedenkt een programmaconcept. Je werkt eraan, schaaft en zoekt naar de juiste balans. De kijkdichtheid en waardering groeit, Het wordt een succes, na een tijdje wordt het routine en na 15 seizoenen, wil je wel weer eens iets anders. Die gedachte zal Matthijs van Nieuwkerk hebben gehad toen hij besloot te stoppen met De Wereld Draait Door (DWDD). Je kunt dan totaal iets anders gaan doen of gewoon iets gaan doen dat je leuk vindt en dat bij jou past. Ik ken dat gevoel wel. Jarenlang heb ik alleen maar poëzie geschreven en aan het begin van het Corona tijdperk ben ik overgestapt op het schrijven van columns. Een nieuwe richting, maar met dezelfde basis...de liefde voor het schrijven.

Matthijs van Nieuwkerk heeft die keuze ook moeten maken. Een zeer begrijpelijke, maar geen makkelijke keuze. Matthijs moet concurreren met de “herinnering die is blijven hangen” van DWDD. Net als bij DWDD zijn bij zijn huidige programma Matthijs Gaat Door het gesprek, de muziek en een aantal vaste rubrieken bepalend.

De muzikale gasten die ik bij Matthijs gaat door tot nu toe gezien heb, waren ook al eens te gast in DWDD. De eerste show opende met een muzikale explosie van jewelste. Vette soul, energie die explodeerde in een orgie van funk en jazz, muzikanten die niet alleen bliezen, sloegen en zongen, maar waarvan ook de lichamen meetrilden in een orkaan van een bijna muzikaal orgasme. De Sven Hammond Big Band onder leiding van de weergaloze Sven Figee op zijn hammondorgel. Ik was direct verkocht en heb sindsdien alle afleveringen gezien. Het is volgens mij uiterst zelden, dat een programmaconcept vanaf de eerste aflevering meteen de goede balans heeft, maar Matthijs Gaat Door had dit volgens mij.

De mate van succes wordt voor een groot deel bepaald door de muziek, de persoonlijkheid Matthijs van Nieuwkerk en de passie waarmee hij het programma maakt en brengt. Hoogtepunt voor mij is de wekelijkse aanwezigheid van een krasse bejaarde’. Dat laatste heeft bij Matthijs Gaat Door een prominente plaats gekregen onder de noemer “Forever Young”. Gisteravond was dat de bijna 89-jarige Marjan Berk (schrijft onder andere nog wekelijks een column voor het AD) die ondanks het verzoek van haar kinderen niet over bejaardensex wilde praten, maar het absolute hoogtepunt was voor mij vorige week Herman van Veen die samen met de big band zorgde voor een unieke versie van “Opzij, opzij, opzij”.

Matthijs van Nieuwkerk is voor mij als presentator een klasse apart. Door zijn bloedvaten stroomt de emotionaliteit van muziek en in zijn oogopslag spreekt oprechte interesse in de ander. De muziek en zijn gasten zijn voor hem de belangrijkste onderdelen van zijn programma en niet hijzelf, dat maakt hem denk ik anders dan vele andere presentatoren. Vele mensen genieten van Matthijs Gaat Door en ik denk dat zelfs Angela de Jong met een vrolijke lach op haar gezicht, tevreden weggezakt op haar bank, naar dit programma kijkt. Zegt u nu zelf. Een mooier compliment kan ik Matthijs toch niet geven?