Meester Remeeus

Iedereen kan zich nog wel een favoriete meester of juffrouw herinneren uit de tijd van de basisschool. Ik ben geboren in 1959 dus in mijn tijd heette dat nog gewoon de lagere school. Het was de Prinses Margrietschool in mijn woonplaats Alblasserdam en het was de school van meester Nobel. In mijn herinnering een statige, vriendelijke, beleefde man die tegenover de school woonde. Bij hem heb ik nooit in de klas gezeten, dus ik weet niet hoe hij als onderwijzer was.

Mijn favoriete meester op die lagere school was meester Remeeus. Ik heb twee jaar les van hem gehad. Zowel in de vierde als in de vijfde klas. Ja, toen werden dat nog klassen genoemd in plaats van groepen. Kennelijk heeft hij in de vierde klas goed zijn best gedaan, want hij is samen met mij overgegaan naar de vijfde klas. Hij zal dus een goed rapport hebben gehad. Als u mij nu zou vragen waarom hij mijn favoriete meester was, dan zou ik u dat echt niet meer kunnen vertellen. Hij is gewoon als de leukste meester in mijn herinnering gebleven. Ik weet nog wel dat hij voetbalde bij de plaatselijke voetbalvereniging. Na mijn tijd op de lagere school heb ik hem ook echt een keer zien voetballen en dat is in mijn herinnering ook de enige keer dat ik hem helemaal uit zijn dak heb zien gaan. Hij kreeg de bal aangespeeld en scoorde op het moment dat de scheidsrechter floot. “Scheids….het was geen buitenspel !!!!”, gilde hij over het veld. De scheidsrechter bleef rustig en zei: “Ik floot ook helemaal niet voor buitenspel. Ik floot af omdat het rust is”. Een mooie herinnering aan een leuke meester. Later heb ik op dezelfde school stage gelopen en les gegeven, maar toen waren meester Nobel en meester Remeeus al weg. In het onderwijs heb ik trouwens maar heel kort gewerkt.

Meester Remeeus heeft een Facebook pagina. Daar heb ik hem dit jaar toevallig ontdekt en ik heb hem als vriend toegevoegd. Hij heeft het geaccepteerd, dus misschien kan hij zich mij wel herinneren. Al is het meer dan 50 jaar geleden. Hij is niet echt actief op Facebook (zie nooit reacties, ook niet bij anderen), maar aan de foto’s te zien is hij wel ouder geworden, maar in mij ogen verder niets veranderd. Nog steeds hetzelfde gezicht. Deze week is hij volgens mij 80 geworden en ik heb hem daarmee gefeliciteerd. Ik zag dat een oud klasgenootje dat ook gedaan heeft. Op Facebook heb ik ook gelezen dat hij Ronald heet. Dat heb ik nooit geweten. Het kwam in die tijd ook niet voor om een meester bij zijn voornaam te noemen. Het was meester Nobel en uiteraard ook meester Remeeus.

Ik schrijf al jarenlang gedichten en sinds dit jaar ook columns. Mijn Nederlands is vrij goed, al zeg ik het zelf, en meester Remeeus heeft daar de basis voor gelegd. Ik kan me zelfs bijlessen herinneren in de Nederlandse taal voor kinderen die dat graag wilden. Dit om ze extra voor te bereiden op het voortgezet onderwijs. In mijn herinnering stond de Prinses Margrietschool bekend als een school die de leerlingen een goede basis meegaf. Of ik die lessen ook van Ronald Remeeus kreeg en waarom ik hem zo’n leuke meester vond, weet ik dus niet meer. Voor mij is het echter niet Ronald Remeeus, maar zal het altijd meester Remeeus blijven !