Muziek is mijn eerste liefde

Dat muziek mensen beroert, zal niemand verbazen. Dat mensen samen van muziek genieten is ook heel normaal. Maar woorden geven aan de betekenis van muziek is een stuk lastiger. Muziek “zegt” immers iets dat niet in woorden is uit te drukken. Op zich is dat mooi. We kunnen met elkaar van muziek genieten en als iets ons niet bevalt, zoeken we andere muziek en desnoods ander gezelschap op. Er wordt op verschillende manieren over muziek gesproken. Iedereen vindt nu eenmaal andere muziek leuk. Dat mag natuurlijk ook. Het mooie van muziek is juist dat ze de hele mens raakt. Praten of schrijven over muziek is oneindig, maar we moeten er niet bij voorbaat van uitgaan dat we door anderen begrepen worden als we proberen woorden te geven aan wat boven woorden uitstijgt. Want dat is muziek.

Muziek is voor mij een emotieversterkend middel. Iets dat je iets laat voelen dat geen enkele persoon of ding je kan doen. Muziek geeft je een gevoel, een sfeer, een idee, Een wereld waar je je fijn voelt. Sommige muziek maakt dingen in je los die de grootste liefde van je leven niet weet te ontwaken, maar die bij muziek naar boven komen. John Miles zong niet voor niets “Music Is My First Love”.

Ik ben vannacht in slaap gevallen met het idee hier een column over te schrijven. Aan de volgende nummers moest ik als eerste denken:

John Miles – Music

The Alan Parsons Project – La Sagrada Familia

The Mark & Clarke Band – Warn Down Piano

Peter Gabriel & Kate Bush – Doin’t Give Up

Peter Gabriel – Mercy Street

Phil Collins – In The Air Tonight

The Nits – In The Dutch Mountains

Frank Boeijen – Zeg Me Dat Het Niet Zo Is

Uriah Heep – Return To Fantasy

Genesis – Jesus He Knows Me

Vanmorgen vroeg heb ik deze column geschreven. De nummers staan in volstrekt willekeurige volgorde. De kans is groot dat als ik vanavond weer in slaap val, dat er dan hele andere nummers bij me opkomen. Smaken verschillen en mijn smaak verschilt ook van dag tot dag, maar deze nummers brengen toch een speciaal gevoel bij me naar boven dat nauwelijks te beschrijven is.

De eerste plaat die ik ooit kocht was “On The Level” van Status Quo. Ik was toen een jaar of dertien. De Quo staat niet in mijn lijstje, maar zou er net zo goed in kunnen staan. Dat bedoel ik met smaken die elke dag verschillen, want tijdens het schrijven moest ik er wel direct aan denken. Het was nog op vinyl en gekocht in de platenzaak dicht bij mijn school. Uren heb ik daar rondgebracht. Eigenlijk was dat veel leuker dan naar school gaan. Met school en met de liefde voor muziek is het voor mij wel goed gekomen. Eigenlijk ben ik wel benieuwd. Wat was de eerste muziek die u kocht en bij welke nummers zou u in slaap kunnen dan wel willen vallen?