Ochtendmens

“Of ik niet goed bij mijn hoofd ben, of ik op dat hoofd ben gevallen en ben blijven stuiteren?”, vragen sommige mensen zich misschien af. Ik werk niet meer en zou dus elke morgen uit kunnen slapen, maar toch ben ik bijna elke ochtend voor 6.00 uur wakker. Zowel op een doordeweekse dag als in het weekend. Het eerste dat ik doe is het alarm van mijn telefoon uitzetten. Dat staat standaard ingesteld op het eerder genoemde tijdstip, maar het gebeurt zelden dat ik het uit moet schakelen. Toch blijft het alarm op 6.00 uur staan. Om elk risico uit te sluiten, denk ik. Stel je voor dat ik in een gekke bui eens later waker zou worden. Nee, dat wil ik mezelf besparen.

Ik ben dus een ochtendmens en ben dat altijd al geweest. Veranderen zal dat ook nooit meer. Uitslapen, ik zou het niet eens kunnen. Ik hoef ook niet wakker te worden. Als ik mijn ogen open ben ik ook direct helemaal wakker. Niks geen slaperig hoofd. Wakker is wakker voor mij. Ik heb ook helemaal niet de behoefte om langer te blijven liggen. Ja, een enkele keer als ik me ziek voel ofzo, want dan gaan mannen zich natuurlijk heel anders gedragen. Tja, ik zal de vrouwen maar voor zijn en het zelf zeggen. Gelukkig gebeurt dat bijna nooit, dat ziek zijn althans. Het is voor mij een vast onderdeel van de dag. Wakker worden, opstaan, naar het toilet, vervolgens douchen, liefst koud of zo koud mijn lichaam het op die dag toelaat. In de zomermaanden staat de douche bij mij standaard op koud. Daarna aankleden. Meestal niet meer dan een korte sportbroek en hooguit een t-shirt en dan eerst genieten. Genieten van de stilte, de stilte in huis en de stilte buiten. Het enige dat ik dan hoor is of het geluid van de vogels of het ruisen van de wind. Mooier kan een mens de dag toch niet beginnen. Koffie, thee, melk of ontbijt dat komt later allemaal wel. Eerst even de nieuwe morgen in me opnemen.

Deze rust geeft me inspiratie. Het is ook een mooi moment om te schrijven. Deze column is ook ‘s morgens vroeg geschreven. Ik hoef dan ook nauwelijks over de woorden na te denken. Ze komen er bijna als vanzelf te staan. Een krant lezen is aan mij niet besteed. Ik richt me op de social media. Ik zou toch zomaar iets gemist kunnen hebben. Het eerste dat ik doe is een door mij geschreven gedicht of column plaatsen. Meestal komen er dan al snel reacties. Beetje sneu voor die mensen, want de meesten zijn zo vroeg op omdat ze of niet meer kunnen slapen terwijl ze dat eigenlijk wel willen of omdat ze gewoon naar hun werk moeten. Tot die laatste categorie behoor ik niet meer en dat bevalt me prima. Het vroeg opstaan betekent voor mij echter niet dat ik de avond ervoor vroeg naar bed ga. Nee, dat lukt me maar zelden. Kennelijk heb ik weinig slaap nodig. Maar goed, het gebeurt wel eens dat ik ‘s avonds op de bank TV aan het kijken ben en dat ik, als het me niet echt boeit, op de bank in slaap val. Ach, dat hoort er nu eenmaal ook bij en gemist heb ik dan niets.

Ik geniet ongelooflijk van mijn ochtendritueel. En ‘s avonds of ‘s nachts net voor ik in slaap val begin ik stiekem al weer te verlangen naar het wakker worden en de stilte van de eerste ochtenduren.