Ouderdom komt met gebreken

Je bent gezond zolang je niets mankeert, dat zal niemand verbazen. Uiteraard geldt dat ook voor mij. Gistermorgen zat ik met een aantal anderen lekker aan de waterkant om te vissen. Niets aan de hand totdat ik mijn rug begon te voelen. Ik heb daar al eerder last van gehad, dus ik herken wel wanneer het serieus is of niet. Geen pijn, maar ik voelde dat het vast zat. Dus tijd om naar huis te gaan. Ik heb hulp gehad bij het opruimen van de vismaterialen en ben naar huis gefietst. Het fietsen ging probleemloos. Eenmaal thuis gekomen wist ik zeker dat het mis was. Zitten, liggen en staan ging redelijk, maar het overeind komen en het lopen was en is een probleem. Mezelf omhoog drukken via een stoel was de enige optie om in beweging te komen. Verder alleen maar zitten en liggen en regelmatig van positie veranderen. Schuifelend en krom lopen was het enige dat ik kon. Volledig pijnloos, maar knap vervelend.

Ik schrijf dit ‘s avonds laat en ben in ieder geval blij dat het niet erger geworden is. In het verleden heb ik dit vaker gehad en die keren heb ik er een kleine week last van gehad. De laatste keer heb ik fysio nodig gehad, maar toen was het erger dan nu. Toen moest ik zelfs mijn benen als hefboom gebruiken om uit bed te komen. Zover is het nu in ieder geval nog niet.

Het enige voordeel is dat ik nu niet lang hoefde na te denken over het onderwerp van mijn column. Vanmiddag dacht er nog aan om de dagelijkse routine te doorbreken, maar nu ben ik toch weer aan het schrijven met als gevolg dat u weer iets te lezen heeft. Een tweede pinksterdag zonder een column van mijn hand zou natuurlijk een saaie pinksterdag worden en dat wilde ik niet op mijn geweten hebben.

Het lijkt me in ieder geval verstandig om voorlopig even rustig aan te doen. Op bed liggen kon ik in ieder geval niet lang achter elkaar. Heb de nacht dus veelal zittend doorgebracht. Is weer eens iets anders, maar hoop toch dat dit snel over is.