Social Media een verslaving …. nou en?

We weten allemaal dat het slecht voor je is en toch doen we het. Sigaretten? Drank? Gokken? Nee, ik heb het over social media. Gewoon Instagram, Facebook en Whatsapp. Hartstikke verslavend. Meer dan tachtig procent van de Nederlandse bevolking is actief op social media, zo laten cijfers van het CBS zien. Dat omvat het hele pakket, dus van piepjong tot stokoud. Zeker als je aan die laatste groep denkt dan kan dat percentage niet hoog genoeg zijn. Het is immers voor velen van hen een teken van verbondenheid met de buitenwereld. Het gebruik van de social media wordt als verslavend gezien. Natuurlijk zullen veel mensen en u dus misschien ook wel, desgevraagd reageren met iets als “Oh ja, erg eigenlijk” en “Ja, het kan best wel wat minder”. Vervolgens gaan ze en gaat u over tot de orde van de dag. Want wees eerlijk: die telefoon is toch een heerlijk blokje van onderhoud, vermaak, contact en blijdschap dat u niet wilt missen? Ontken het maar niet.

Facebook gebruik ik voor het eigenlijk dagelijks plaatsen van nieuwe gedichten of columns, dat zal u niet ontgaan zijn. Ik heb ook een eigen website waar veel van mijn werk op staat en waar ook mijn uitgegeven bundels zijn terug te vinden, maar meer dan een verdwaalde bezoeker bereik ik daar niet. Facebook biedt veel meer mogelijkheden. Via Facebook heb ik ook contact met mensen waar ik zonder Facebook geen contact meer mee zou hebben. Oud klasgenoten, verre familieleden, iedereen kan wel voorbeelden bedenken. Zo kwam ik gisteren helaas via Facebook te weten dat een oud schoolmeester van mijn lagere school is overleden. Meester Ronald Remeeus, mijn lievelingsonderwijzer, ik heb vorig jaar nog een column over hem geschreven. Ik noem hem nu bij zijn voornaam, maar hij is uit de tijd dat meesters nog geen voornaam hadden, dat was dus meester Remeeus. Je dacht er als kind niet eens over na dat de meester ook wel eens een voornaam zou kunnen hebben. Ik wist het niet eens totdat ik hem een paar jaar geleden op Facebook tegen kwam. Als je dan leest dat zo iemand op 80 jarige leeftijd overleden is, dan besef je toch weer dat het leven niet oneindig is. Voor niemand en dat er steeds meer mensen om je heen wegvallen. Dat zet je toch wel eens aan het denken. Of begin ik nu een sentimentele ouwe zak te worden?

Facebook is dus uniek voor het onderhouden van contacten. Je kunt via Facebook ook bekende mensen volgen, maar dat is niets voor mij. Mijn “vriendin” Angela de Jong heeft ook zo’n pagina. Er staan wat AD foto’s van haar zelf op en opmerkelijk ook foto’s van het bekende testbeeld. Tja, een inkoppertje natuurlijk dat ik dat eigenlijk het liefst op televisie zie als ze weer eens aanschuift in een talkshow. Ze gebruikt de pagina ook om haar columns te promoten en dat begrijp ik dan weer wel. Dat Facebook verslavend is blijkt wel uit het feit dat heel veel mensen er mee opstaan. Voor het ontbijt of voor het werk wordt de telefoon gepakt om te kijken of ze niets gemist hebben. Of bekenden iets geplaatst hebben of ze plaatsen zelf iets. Soms al heel erg vroeg. Sommige mensen zitten zelfs met de telefoon in de hand op het toilet wakker te worden! Hoezo verslaafd? En is dat nu erg? Nee, helemaal niet!