Sorry Max

Excuses aan Max, maar aan welke Max zult u zich afvragen? Er zijn niet zoveel mogelijkheden, want ik ken weinig mensen met de naam Max. Het is in ieder geval niet Max Ima en zeker ook niet Max Tailleur (voor de ouderen onder u). Nee, het betreft natuurlijk onze superheld, onze trots in de Formule 1, onze enige echte Max Verstappen. Nu deze vraag is opgelost, blijft de vraag over waarom ik me excuseer bij Max. Ook dat is eenvoudig. Ik ben een enorme sportliefhebber. Zeker als er Nederlanders succesvol zijn. Als we het goed doen met waterpolo, dan kijk ik. Niet dat ik iets heb met waterpolo, maar bij successen boeit het me. Dat heb ik met bijna alle sporten, maar helaas voor Max niet met Formule 1.

Waarom dan niet? Ik kijk met een vooroordeel. Bij de Formule 1 heb ik het idee, dat zodra iedereen de eerste bocht foutloos doorgekomen is, dat er dan helemaal niets meer zal veranderen in de stand. Er zou iets kunnen veranderen door een mechanische storing, maar verder gebeurt er in mijn beleving absoluut niets. Geen enkele vorm van spanning dus en daarom boeit dat monotone geluid van die motoren me niet. Het ene rondje na het andere rondje zonder enige vorm van spanning. Meestal val ik door dat saaie geluid ook in slaap. Het boeit me totaal niet.

Gisteren heb ik weer een poging gewaagd. Vorige week had Max de race gewonnen, dus een reden voor mij om het te proberen. Direct na de start haalde Max iemand in waardoor hij op de tweede plek kwam te rijden. Ik heb enkele rondjes gezien zonder dat er iets gebeurde. Dat monotone geluid van de motoren en…..u raadt het al….ik ben op de bank in slaap gevallen. Ik denk niet dat het door Max komt, maar ik had een vrije vreemde droom. Ik ging in mijn droom op visite bij mijn moeder. Op zich apart, want ze is al meer dan elf jaar geleden overleden. Ze was niet thuis, maar ik had een sleutel en betrad de woning. Alles zag er nog net zo uit als vroeger. Ik liep door de woning en kwam uit in de keuken. Ik opende voorzichtig de koelkast en toen schrok ik. Daar stonden minstens zestig flesjes Yakult. In allerlei smaken. Een bizarre droom, want ik wist niet eens wat Yakult precies is en mijn moeder dronk het ook nooit. Waarom ik hierover droomde is voor mij een raadsel en ook de enorme hoeveelheid kan ik niet verklaren. Ik wilde het aan mijn moeder vragen. Ik hoorde de sleutel in het slot van de deur, dus ze kwam thuis en ik…….ik werd wakker met een zwaar hoofd. De televisie stond nog aan, maar de auto’s reden hun rondjes niet meer. Toch wel hoopvol keek ik of onze Max misschien gewonnen had. Maar nee hoor….hij was 2e geworden en in de top drie was niets veranderd vanaf het moment dat ik in slaap ben gevallen. Mijn vooroordeel werd dus weer eens bevestigd. Sorry Max….ik heb het geprobeerd, maar het is me dus weer niet gelukt om lang naar je te kijken. Ik erken dat je prima prestaties levert, maar het lukt me gewoon niet om de races lang te volgen.

Ik heb nog wel even opgezocht wat Yakult nu precies is. “Het is een lekkere gefermenteerde zuiveldrank. Yakult Original (de rode) is de originele smaak. De melkzuurbacteriën van Yakult hebben een bijzondere eigenschap, ze komen namelijk levend in de darmen aan. Je kunt op ieder moment van de dag van Yakult genieten. Drink het heerlijk koud uit de koelkast”, zo luidt de tekst op de Yakult site. Ik heb nog steeds geen idee waarom het in mijn droom voorkwam. Wat ik wel weet is dat onze Max topprestaties levert, maar sorry Max…..ik ben geen kijker !