Tijdsdruk

Veel mensen vinden dat ze het druk hebben. Er wordt tegenwoordig veel van je verwacht en de tijd vliegt je door de vingers. “Druk, druk, druk” is nogal eens de reactie van mensen als je vraagt hoe het met ze gaat. Door duidelijk te maken dat je erg druk bent, beklemtoon je hoe belangrijk je wel moet zijn. Zelfs gepensioneerden roepen soms dat ze toch zo druk zijn om daarmee aan te geven dat ze nog heus niet zijn uitgerangeerd. Mij zul je het echter niet horen zeggen, daar heb ik het te druk voor.

In ons drukke bestaan wordt vooral gewezen op de hoge werkdruk en de opgevoerde competitie in het bedrijfsleven en elders. Mobieltjes, e-mail en internet betekenen een belangrijke versnelling van de communicatie. Maar ze houden ook in dat mensen altijd bereikbaar (moeten) zijn en dat van hen verwacht wordt dat ze snel reageren. Of zou het iets met ongeduld te maken hebben?

Een columnist, zoals ik, schrijft zijn columns in bed (in gedachten), achter een bureau en soms weet hij niet meer waar de column geschreven of bedacht werd. Er is altijd tijdsdruk, het zoeken naar een onderwerp om te concluderen dat elke goede keuze een intuïtieve is. Ik merk wel dat ik onder de druk van de tijd het snelste schrijf. Niet dat er sprake is van echte druk, want die heb ik mezelf natuurlijk opgelegd door elke dag een nieuwe column te willen schrijven. Ik krijg wel eens het welgemeende advies om een dag over te slaan, maar voorlopig ben ik daar niet aan toe, vind ik zelf. “Ik wil mijn lezers niet teleurstellen. Ze verwachten elke morgen een nieuwe column. Komen vroeg hun bed uit om mijn column te lezen”, is dan vaak mijn gechargeerde antwoord. Zeg nu zelf, u zou m toch niet willen missen voor, tijdens of na uw ontbijt?

Schrijven van columns en gedichten blijft een hobby van mij. Dat is wat ik altijd heb gezegd. Ik schrijf alle teksten omdat ik daar plezier aan beleef. De laatste tijd schrijf ik meer columns dan gedichten. Mijn column is een soort van uitlaatklep wat ik met u wil delen. Het schrijven van al deze dagelijkse columns geeft mijn hoofd rust, want alles wat ik opschrijf hoeft niet in mijn geheugen te blijven en zoals ik al schreef beleef ik er enorm veel plezier aan. Bovendien biedt het ook mij de mogelijkheid om op de vraag hoe het met me gaat te kunnen zeggen: “Druk, druk, druk”. Nu ik het toch over druk heb, hoe gaat het trouwens met u?