Uit het leven van een ambtenaar

“Goede middag, mevrouw Jansen, fijn dat ik even bij u langs kan komen. Zoals u weet ben ik van de gemeente.’ We zijn als gemeente aan het kantelen en ik ben een senior-consulent”. “Denkt u maar aan de transitie van de AWBZ naar de Wmo, de WLZ en de veranderingen binnen de WWB”. “Ja mevrouw, dat zijn afkortingen, maar ik zal u alles rustig uitleggen. In het hele sociale domein doen we het nu anders. Meer vanuit de vraag van de cliënt. Wij gaan uit van uw kracht en de kracht van uw netwerk. Wij kijken ook naar de mantelzorger natuurlijk. Misschien heeft die Respijtzorg nodig, dat nemen we direct mee”. “U heeft altijd voor uzelf gezorgd? Ja, dat begrijp ik, maar we denken aan mensen uit uw omgeving die u helpen, uw kinderen bijvoorbeeld”. “U heeft geen kinderen? Uw buren dan misschien?”.

“We moeten in een keukentafelgesprek kijken of de HH echt noodzakelijk is.Het gaat om Huishoudelijke Hulp, dat had u toch aangevraagd?”. “Gelukkig voor u hebben we hier in de gemeente een beleid waarbij de burger centraal staat. Zo hebben we hier de Minimapas en als het echt nodig is ook de SHV” “Nee, dat heeft niets met slechthorende vrouwen te maken, de Schuldhulpverlening bedoel ik. Het gaat er om dat u kunt participeren en natuurlijk ook dat u stijgt op de participatieladder. We houden dat allemaal goed bij. Zo te zien scoort u al weer een tree hoger dan drie maanden terug, toen er nog niemand bij u langs was geweest. Als de nood echt aan de man komt hebben we altijd nog de S.O. Ja, pardon, de Speciale Opvang. Niemand hoeft hier immers aan de kant te staan. Ook u niet, wij willen u weer zo snel mogelijk laten participeren in uw woon- en leefomgeving”.

“U woont hier trouwens heel mooi. Heeft u al kennis genomen van de structuurvisie op uw woonomgeving die onlangs door ons College is vastgesteld?” “In deze nieuwe folder, die ik u hierbij aanbied, wordt op eenvoudige manier uitgelegd, wat dat voor u betekent. Zo overbruggen wij de afstand tussen de burger en de overheid. We komen letterlijk naar u toe. Natuurlijk zijn er nog mensen met een participatie achterstand, maar die nemen we in het proces van de decentralisaties en de transitie en transformatie van het integrale welzijnsbeleid gewoon mee. Ook de regelmatige KT’s dragen daartoe bij”. “KT’s, mevrouw, dat zijn onze periodieke Klanttevredenheidsonderzoeken. We gaan uiteraard voor een tien, dat zult u wel begrijpen”. “Wat zegt u mevrouw Jansen….u heeft toch geen hulp meer nodig? Dat kan natuurlijk ook. Een prettige dag en mocht er iets veranderen in uw persoonlijke situatie, dan kunt u ons altijd bellen. Dan komt er weer iemand bij u langs voor een nieuw keukentafelgesprek, nogmaals fijne dag !”.