top of page

We mogen weer!

  • Foto van schrijver: Rien de Heer
    Rien de Heer
  • 29 feb 2020
  • 2 minuten om te lezen

Zaterdagavond 29 februari 2020. Een jaar met een extra dag. Het is bijna 18.00 uur en ik zit klaar om via de live stream te luisteren naar één van de leukste programma’s op de lokale radio. Ik zal eerlijk toegeven dat dit het enige programma is waar ik altijd naar luister. Als ik niet thuis ben, dan luister ik altijd via “Uitzending gemist”. De muziek knalt in mijn koptelefoon. De klok geeft aan dat het 18.00 uur is geweest. Nog geen reclame en nog geen nieuws. Plotseling is het stil, heel erg stil. Ik zie dat de live verbinding gewoon doorloopt, maar horen doe ik niets. Ik sluit af en start de verbinding opnieuw op, dat wil nog wel eens helpen. Deze keer niet. Het blijft muisstil. Het is een vierwekelijks programma. Eén van de presentatoren opent altijd super enthousiast met de kreet “We mogen weer!”. Ik ben bang dat ik dit nu gemist heb. Maar geen nood. Ik zet gewoon de radio aan. Maar ook daar radiostilte. We mogen vandaag dus kennelijk niet. Via facebook zie ik de mededeling dat er wegens ernstige technische problemen geen uitzending is en dat er alles aan gedaan wordt deze problemen zo spoedig mogelijk te verhelpen. De uitzending van het programma wordt vier weken uitgesteld. Op TV verschijnt dan een beeld met “Storing een ogenblik geduld a.u.b.”. Op de radio heb je die mogelijkheid niet. Het was teleurstellend, maar overmacht is overmacht. Zij “kunnen” er ook niets aan doen, dacht ik nog.


Het was misschien ook vragen om moeilijkheden. Een uitzending op 29 februari. Een datum die maar eens in de vier jaar voorkomt. Kennelijk was het een risico om een uitzending te laten plaatsvinden op een dergelijke dag. Jammer, maar helaas. Het is een verzoekplaten programma rond een centraal thema. Het thema van deze keer was “kan” of “kunnen”. Het was me al heel snel duidelijk dat er deze avond, wat de uitzending betrof, niets meer te “kunnen” viel. Ook geen “We mogen weer! “. Geen spontane, verrassende reactie van de mede presentator “Ja, we mogen weer. De vier weken zijn weer voorbij. Wat is de tijd toch snel gegaan”. Niets van dat alles. Alleen maar stilte en dat verveelt snel om naar te luisteren. Zelf ben ik een vast onderdeel in dit programma. Ook ik vraag elke uitzending een plaat aan gebaseerd op het thema. Bij het verzoeknummer schrijf ik een gedicht en dat wordt live in de uitzending voorgedragen. Deze keer niet dus. Geen Elane met “Love Can’t Wait”. Mijn gedicht had de vertaalde titel “Liefde kan niet wachten”. Maar dat bleek dus ook niet te kloppen. De liefde zal deze keer wel moeten wachten. Vier weken zelfs. Tot de volgende uitzending, want, ja dan, mogen we weer! Ik kijk er nu al naar uit!

 
 
 

Recente blogposts

Alles weergeven
Ik ben ook maar een mens

Een conclusie die ik regelmatig trek. Ik ben ook maar eens mens, dus ik word ouder en denk misschien daarom veel vaker na over het leven...

 
 
 
Is meedoen belangrijker dan winnen?

Lang geleden dat ik een column geschreven heb. Enkele honderden in de laatste jaren, dus na een droogte van enkele maanden heb ik me er...

 
 
 
Kerstmis 2024

Ik zal maar weer direct met de deur in huis vallen. Zelf heb ik helemaal niets met Kerstmis. Voor mij zijn het de meest vervelende dagen...

 
 
 

Comments


FOLLOW ME

  • Facebook Classic
  • c-youtube

© 2015 by Rien de Heer. Proudly created with Wix.com

bottom of page