Zou Frank de Boer nooit aan zijn opa denken?

Het zou een zondag moeten worden met drie hoogtepunten. Max Verstappen in Oostenrijk, Mathieu van der Poel in de Tour de France en aansluitend Frank de Boer met het Nederlands Elftal. Voor mij een zondag om van te genieten. De tv ging bij mij aan met de Tour de France. Prachtige beelden, maar het zou nog kilometers duren voordat de echte strijd los zou barsten, dus ik werd nieuwsgierig en ben overgeschakeld naar de beelden van de Formule 1. Heerlijk een middagje languit op de bank sport kijken. Max Verstappen lag op kop en toen ik wakker werd, lag hij nog steeds op kop en won de wedstrijd. Tja, dat kan gebeuren als je naar iets kijkt dat je totaal niet boeiend vindt en waarbij je gewend bent in slaap te vallen. Super saai rondjes rijden, zonder dat er ook maar iets gebeurt, althans naar mijn mening. Ik had kunnen weten dat ik mijn ogen niet open zou kunnen houden. Ik zal eerlijk toegeven dat Max topprestaties levert, maar het heeft gewoon mijn echte interesse niet. Dus maar weer terug naar het wielrennen. Mathieu van der Poel heeft de tweede etappe van de Tour de France op zijn naam geschreven en het geel gepakt. Op de slotklim plaatste hij vlak voor de finish de beslissende jump. De strijd begon in de slotfase, toen vijftien kilometer voor de finish de kopgroep werd bijgehaald en de grote mannen in stelling werden gebracht. Van der Poel deelde de eerste klap uit door met machtsvertoon 8 seconden bonificatie te pakken op de gevreesde Muur van Bretagne. Daarna bleef het rustig tot dezelfde klim nog eens werd gedaan, maar nu met de finish bovenop. Van der Poel bleef geduldig in zijn allereerste tour en sloeg zijn slag in de laatste 500 meter, en opnieuw kon niemand hem bijhalen. Dankzij de bonificatieseconden en het kleine gaatje dat hij had geslagen gaat Van der Poel nu aan de leiding in het klassement. En het was een speciale overwinning. Van der Poel hield het na afloop niet droog. Hij wilde het geel pakken voor zijn opa, de in 2019 overleden Franse wielerlegende Raymond Poulidor die in zijn carrière veel won, maar nooit de gele trui droeg. "Deze is voor mijn opa. Vandaag was mijn kans." Hij dacht dus aan zijn opa, nam daardoor de juiste beslissingen en zegevierde op wel zeer indrukwekkende wijze.

Daarna dus Oranje tegen de Tsjechen, waar wel even van gewonnen zou woorden. Hopelijk had Frank de Boer ook aan zijn opa gedacht en zou ook hij op het juiste moment de juiste beslissingen nemen. Helaas kon niemand van de bepalende spelers het elftal op sleeptouw nemen kreeg Frank de Boer het elftal niet aan het voetballen. Ook zijn wisselbeleid was niet om over naar huis te schrijven. Natuurlijk was alles anders gelopen als Malen die enorme kans had benut, maar dat gebeurde niet.

De Boer heeft mijns inziens dit toernooi aangetoond dat hij niet de toptrainer is, die hij ooit leek te zijn. Niet dat ik geloofde dat we wel eventjes Europees kampioen zouden worden, maar deze uitschakeling was toch wel een heel teleurstellend resultaat. Een scorende spits werd vervangen door een speler die zich zijn laatste doelpunt niet eens kan herinneren en een veel scorende buitenspeler werd ingezet toen het al te laat was. Keuzes die maar weinig mensen begrijpen, maar gelukkig heb ik Mathieu van der Poel gezien, die wel liet zien hoe je topsport moet bedrijven en dat allemaal met de gedachte aan zijn opa!